دیدار دوستانه ایران با روسیه بدون تردید بهترین بازی تدارکاتی ما در دو سال اخیر بود. یک تیم اروپایی با سابقه میزبانی در جام جهانی که البته همه از شرایط فعلی آن آگاه هستیم.
ایران این بازی را باخت، اما بدتر از نتیجه، نمایش ما بود که به قول فوتبالی‌ها در بیشتر اوقات بازی به اصطلاح توی قوطی بودیم و فقط دنبال توپ و بازیکنان روسیه می‌دویدیم! ابتکار توپ و میدان در دست آنها بود و در شروع نیمه دوم، بازیکنان ما از تنها فرصت خود به تنها گل بازی رسیدند.
در این بازی خط دفاع ما دوباره مردود شد. در خط میانی به هم ریخته بودیم و مهاجمان هم صاحب فرصت چندانی نشدند و در پرس تیم روسیه از بالا، نتوانستند کمکی به تیم کنند. به گونه‌ای که حریف با وجود برتری در دقایق آخر با تمام نفراتش برای زدن گل سوم حمله می‌کرد!
این بازی بهترین دیدار تدارکاتی ما در دو سال اخیر بود چون حقایق زیادی را به اطلاع ما رساند. روسیه مثل ما تحت تحریم است و شانس حضور در میادین رسمی را ندارد که ما داریم. ستاره بزرگی در تیم‌های بزرگ جهان و ۵ لیگ برتر اروپا ندارد ولی ما را کشت!
اینجا را بخوانید: جهانبخش باید اخراج می‌شد، امیر باید تجدید نظر کند
معلوم شد رنکینگ فیفا مثل مدیرفنی از نظر پروین است! ما در رنکینگ فیفا در رتبه بیست و یکم هستیم و روسیه تیم سی و پنجم دنیاست، یعنی اگر قرار بود بر اساس این رده‌بندی نگاه کنیم، باید جای دو تیم در نتیجه و نمایش عوض می‌شد!
البته امتیاز میزبانی در تمام رشته‌های ورزشی همیشه مهم است، جو تماشاگر و حتی نگاه ملاطفت آمیز داور ولی نه در بازی‌های دوستانه و نه اینقدر! در این بازی دو باور قدیمی زنده شد؛ اول، اینکه آن‌هایی که می‌گفتند نباید دل به رنکینگ فیفا خوش کنیم، از نظر فنی و درون مستطیل سبز درست می‌گفتند.
در فوتبال همه چیز درون زمین چمن تعیین می‌شود. نه از اسم و رسم بازیکن کاری ساخته است و نه جایگاه تیم در رنکینگ فیفا یا افتخارات قبلی، رنکینگ فقط برای قرعه کشی مهم است و گذشته یک تیم برای برتری روانی تا قبل از سوت داور!
و باور دوم، همان جمله معروف حمله بهترین دفاع است. دیدیم که روسیه بعد از زدن گل دوم و برتری، همان کاری را کرد که بعد از گل اول کرده بود. یعنی ادامه حملات روی دروازه ما که هرچه به آخر مسابقه نزدیک‌تر می‌شدیم، شدت هم می‌گرفت. به قول کشتی‌گیرها بعد گل دوم خیمه سنگین روی دروازه ما زدند! و برای جالب‌تر شدن موضوع، سعد الله اف را هم از دقیقه ۶۸ به میدان آوردند!
ما با اینکه یک گل عقب بودیم، اما در ۲۰ دقیقه آخر فقط برای حفظ نتیجه دویدیم! در حالی که تماشاگران پای تلویزیون انتظار داشتند تیم ملی برای زدن گل مساوی فشار بیاورد و حمله کند.
لپ کلام؛ ما در جام جهانی با حریفانی به مراتب قوی‌تر و آماده‌تر از روسیه روبرو خواهیم شد، وقتی مقابل تیم بایکوت شده و بدون بازی رسمی این اتفاق می‌افتد، باید خیلی آنجا نگران باشیم!
این مطلب را هم از دست ندهید: آقای قلعه نویی! معنی حمایت و کمک، دعوت همیشگی نیست