در سال‌های گذشته کارشناسان فوتبال ما مدام این انتقاد را از فدراسیون فوتبال داشتند که چرا ما مثل همه جای دنیا، از ظرفیت فیفا دی برای آمادگی تیم ملی استفاده نمی‌کنیم؟ فیفا پنجره‌هایی را گذاشته تا در فواصل رقابت‌های باشگاهی، تیم‌های ملی هم بتوانند به کار خود ادامه دهند.
آن روز شاید خیلی از این منتقدان نمی‌دانستند اگر قرار باشد روزی از این الگوی جهانی پیروی کنیم، چه دردسرهایی به فوتبال ما اضافه می‌شود! اما حالا بهترین زمان برای اثبات این مدعاست که حتی تقلید و الگوبرداری از همه جای دنیا هم خود هنر می‌خواهد!
نگاه کنید به همین فیفادی مهر ماه که جمع بزرگی منتقد داشت که از قبل حضور تیم ملی مقابل روسیه و تانزانیا، می‌گفتند این مسابقات به چه کار فوتبال ما می‌آید؟ آنها با تجربه فیفادی قبلی در شهریور و تورنمنت کافا -که حتی خود قلعه نویی هم اعتراف کرد حضور در این تورنمنت اشتباه او بوده- چنین نظری داشتند.
تیم ملی کشورمان در این فیفادی دستاورد چندانی نداشت و همه حرف‌های خود قلعه نویی و بازیکنان و مدیران را شنیده‌ایم. اما دستاورد نداشتن یک چیز است و ضرر کردن یک چیز دیگر! نگاه کنید به بزرگترین ضرری که این فیفادی روی دست فوتبال ما گذاشت، یعنی مصدومیت بازیکنان!
این هفته پیکان بر در خانه خود باخت، چرا که بهترین بازیکن و تنها گلزنش -کسرا طاهری- را نداشت. کسی که در بازیهای قبلی تفاوت را رقم می زد. اما فقط کسرا طاهری نبود؛ امین حزباوی، حسین ابرقویی، محمد خلیفه و آریا یوسفی نیز در تمرینات بین روسیه و دبی مصدوم شدند و یا به بازی تیمشان نرسیدند و یا آن آمادگی همیشه برای کمک به تیمشان را نداشتند.
اما فقط این هفته و یک بازی که نیست، تا این بازیکنان دوباره به آمادگی قبل از این فیفادی برسند و به درد باشگاهشان بخورند، چقدر زمان لازم است؟ در این مدت تیم ها چند امتیاز از دست می دهند؟
اینجا را بخوانید: مصدومیت، بهانه خط خوردن کاپیتان استقلال از تیم ملی!