ساپینتو در آغاز این فصل و در شرایط بحرانی کشور، با اتکا به محبوبیتش نزد هواداران -البته در فضای مجازی- توانست فابیو کاریله را کنار زده و خود نیمکت استقلال را تصاحب کند. او وقتی به تهران آمد، در همان کنفرانس اول و در ادامه با دستوراتی که صادر کرد، نشان داد که چه شناخت خوبی از فوتبال ایران دارد!
ساپینتو از همان اول روی موج محبوبیتش نزد هواداران سوار شد. سپس مهرههای مد نظرش را یکی یکی کنار هم چید که همه را یاد مربیان مقتدر و موفق فوتبال ایران انداخت. آنها که به فراست دریافتند تنها کار فنی و نتیجه درون زمین برای ماندن کافی نیست!
سپس فصل شروع شد و ساپینتو بعد از از دست دادن سوپرجام، روز ۲۸ مرداد تراکتور را در تبریز برد و پس از آن به کلی با پیروزی خداحافظی کرد! در لیگ به استقلال خوزستان باخت و سایر بازیها را مساوی کرد و در آسیا، سنگینترین شکست تاریخ استقلال را در دبی و سپس شکست خانگی برابر تیم بحرینی را به نام خود زد.
شک نکنید هر کس دیگری جای او بود، بعد همان شکست ۷-۱ دبی اخراج میشد. به خصوص که او در آسیا محروم هم نبود و در کنفرانس قبل بازی حاضر و لب خط نیز حضور داشت. ساپینتو میدانست که سرنوشت او دست مدیران استقلال و نتایج تیمش نیست، بنابراین روی همان المان قدرت -یعنی محبوبیت- مانور کرد.
در بازی مرگ و زندگی با چادرملو بدون گل مساوی کرد و سپس مس قعرنشین را برد تا بعد از ۵۸ روز به ناکامیها خاتمه داده و همه طلسمها را یکجا بشکند. رقصی که ساپینتو بعد از این مسابقه در حاشیه زمین چمن انجام داد، در واقع رقص پیروزی و تمام شدن کار بود!
حالا دوباره او حمایت سکوها را دارد و دیگر کسی نمیتواند تصمیماتش را زیر سوال ببرد! حتی اگر آن تصمیم کنار گذاشتن رامین رضاییان به عنوان ستاره استقلال باشد! حالا ساپینتو میتواند دوباره در نیم فصل دستور خرید بدهد و دیگر کسی از او نمیپرسد این موسی جنپو را با توصیه چه کسی آورد؟ حالا همه فقط به یاسر آسانی و منیر الحدادی نگاه میکنند!
اینجا را بخوانید: برای ماندن هر کاری بکن؛ بعد قول صعود قلعهنویی، ساپینتو هم قول قهرمانی داد!
