فوتبال ایران در آسیا سروری و سیادت و آقایی پیدا کرد، چرا که همیشه در هر شهری ورزشگاه‌ها لبریز از تماشاگر بود. با پیدایش لیگ‌های آسیایی، تیم‌های ایرانی همواره رکورددار تعداد تماشاگر در قاره بودند و برای دهه‌ها این ورزشگاه‌های لبریز، بزرگترین وجه تمایز فوتبال ایران بود.
اما در سال‌های اخیر که کشورهای همسایه و دیگران با برگزاری لیگ حرفه‌ای و تاسیس باشگاه‌های حرفه‌ای، با گرفتن امتیازات میزبانی و ساخت ورزشگاه‌های مدرن، دست به هر کاری برای جلب تماشاگر زده و از تبلیغ و تیزرهای تلویزیونی تا قرعه کشی و دادن اتومبیل به عنوان هدیه به تماشاگران، دست به هر کاری زدند تا ورزشگاه‌ها را پر کنند در کشور ما مدیران فوتبالی مسیر برعکس رفتند!
به هر بهانه بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار می‌شد. به هر بهانه ساعت بازی‌ها تغییر و مردم سردرگم می‌شدند. بازی در ساعاتی که مردم سر کار و محصلان در مدرسه و دانشگاه بودند. ورزشگاه‌های قدیمی که امکانات مدنظر جوان‌های نسل امروز را نداشتند. تردد پر دردسر با وسایل نقلیه عمومی یا زیرساخت‌های نامناسب برای وسیله شخصی، همه و همه دست به دست هم داد تا شاهد ورزشگاه‌های خالی در مسابقات لیگ برتر باشیم.
اما این هفته در بازی فجر سپاسی مقابل استقلال در شیراز، برای اولین بار با یک ورزشگاه پر مواجه شدیم. بعد مدت‌ها دوباره در فوتبال ایران یک ورزشگاه جا نداشت و گزارشگر تلویزیونی از مردم خواست دیگر به ورزشگاه نیایند و از منزل بازی را ببینند! جمله ای که برای نسل قدیمی یادآور خاطرات و برای نسل فعلی ناآشنا بود!
از دلایل خالی شدن ورزشگاه ها نوشتیم اما فکر می کنید چرا ورزشگاه شیراز خاطرات قدیمی را زنده کرد و پر شد؟ قطعا دلایل گوناگونی دارد و هر کس توجیهی برای آمدن داشته اما شاید دو دلیل از بقیه پررنگ تر باشد؛ اول اینکه فجر مدت‌ها در لیگ برتر نبود و دل فوتبال دوستان شیرازی برای تماشای بازی های سطح اول –بخصوص تماشای استقلال و پرسپولیس- از نزدیک تنگ شده بود.
و دوم اینکه تا امسال شیراز ورزشگاه درست و حسابی نداشت! همه داستان حافظیه پیر را می دانیم که دیگر امکان پذیرایی از فوتبال را نداشت و مسئولان مجبور شدند ورزشگاه پارس را به بهره برداری برسانند.
و همه دیدند که این مسابقه با حضور این تعداد تماشاگر، چقدر جذاب‌تر و زیباتر شد. به امید آنکه سایر شهرها و تیم‌های ما نیز اقدام به ساخت ورزشگاه‌های مدرن کرده و لذت بازی در حضور تماشاگران خود را بچشند. کمترین حسن این قضیه کوتاه شدن دست فضای مجازی از تصمیم گیری در فوتبال ماست! چون وقتی تماشاگر واقعی در فضای ورزشگاه باشد، دیگر ربات‌ها نمی‌توانند در فضای مجازی برای باشگاه‌ها تصمیم بگیرند!
اینجا را بخوانید: ورزشگاهی که تمثال مدیریت در ورزش ماست!