معمولاً در بازیهای خانگی ستاره تیم میزبان در صورت پیروزی، باید گلزن یا گلساز باشد. هواداران هر تیم در هر کجای دنیا در خانه، انتظار بازی تهاجمی و پیروزی پرگل دارند و خیلی کم پیش میآید که یک مدافع یا دروازهبان ستاره تیم پیروز در بازی خانگی باشد.
اتفاقی که در تبریز افتاد و علیرضا بیرانوند با شایستگی و به حق، صاحب این عنوان شد. اگرچه مهدی ترابی گل سه امتیازی را زد اما این بیرانوند بود که در هر نیمه لااقل یک بار با یک سیو درخشان و فراتر از سطح فوتبال آسیا، تیمش را در بازی نگه داشت.
نیمه اول در دقیقه ۳۸ طبق معمول شجاع و مدافعان جا ماندند، مهاجم شورطه توپ را گرفت و چرخید و درون شش قدم به جایی زد که کمترین شانسی برای مهار آن وجود نداشت. اما بیرانوند که حالا دوباره به آمادگی قبلی برگشته، به شکل معجزه آسا توپ را مهار و تیمش را در بازی نگه داشت. درست مثل همان سیوی که مقابل ژاوی در ورزشگاه آزادی انجام و توپ را از زیر سقف دروازه بیرون کشید تا پرسپولیس به فینال آسیا برسد.
بیرانوند در بازی با روسیه پس از مدتها درون دروازه تیم ملی ایستاد و به دلیل ناآمادگی توپهای به مراتب آسانتر از این را گل خورد. ما نوشتیم آماده نیست و تمرین دوران محرومیت را جدی نگرفته اما واکنش نشان داد و قبول نکرد! اما حالا که آماده شده ببینید چه توپهایی را میگیرد! همان بیرانوندی که می شناختیم و بواسطه همین غیرممکن ها بیرانوند شد. کاش بازیکنان مقابل انتقادها جبهه نگیرند و با واقعیت روبرو شوند!
و برای تکمیل این پرونده و اثبات این ادعا در دقیقه ۹۰ و قبل از شروع وقتهای تلف شده بازی او یک دو به تک را گرفت که هر کس دیگر بود، این توپ را گل میخورد! البته کمک داور بعد از صحنه -طبق قانون جدید- پرچم آفساید زد ولی در آن لحظه دستور به ادامه بازی داد و بیرانوند دروازه اش را نجات داده بود!
اینجا را بخوانید: همان همیشگی؛ تیم قلعهنویی یکجور گل میخورد و میبازد!
