ریکاردو ساپینتو در استقلال به همان فوتبالی رسیده که می‌خواست؛ تهاجمی، پرسرعت و جذاب. نتایج خوب، گل‌های زیاد و حفظ روند روبه‌رشد نشان می‌دهد او از نظر فنی مسیر درستی را طی کرده است. اما مشکل اصلی ساپینتو داخل زمین نیست؛ روی نیمکت است. جایی که چندین ستاره بزرگ، کمتر فرصت بازی پیدا می‌کنند و این موضوع آرام‌آرام می‌تواند دردسرساز شود. ساپینتو برای پیدا کردن ترکیب اصلی، مجبور شده برخی بازیکنان را به خاطر مصدومیت کنار بگذارد و برخی دیگر را خودش نیمکت‌نشین کند تا تیمش شکل بگیرد. اما حفظ آرامش تیمی با این تعداد ستاره کار ساده‌ای نیست.
در بازی قبل وقتی ناراحتی ابوالفضل جلالی مشخص شد، ساپینتو خودش رفت او را در آغوش گرفت تا فضا آرام شود. اما فقط جلالی نیست. داکنز نازون؛ مهاجم ملی‌پوشی که برای تیم ملی هایتی می‌درخشد، اما در استقلال نیمکت‌نشین است. رامین رضاییان؛ یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان ایران که مدتی است در ترکیب اصلی جایی ندارد و احتمالا تیم ملی را هم از دست بدهد. روزبه چشمی؛ بعد از مصدومیت باید با بازیکنان آماده‌ای مثل رزاقی‌نیا و احمدی رقابت کند. آقاسی، غلامی و سهرابیان هم مدعی حضور در ترکیب اصلی هستند ولی فعلا به نیمکت پیچ و مهره شدند.
ساپینتو با پیروزی‌های متوالی عملاً ترکیب تیمش را ثابت کرده، اما همین مسئله نیمکت را به یک «بمب خاموش» تبدیل می‌کند. اگر این بازیکنان مدام نیمکت‌نشین بمانند، از آمادگی فاصله می‌گیرند و روزی که استقلال به آنها نیاز داشته باشد، شاید مثل قبل آماده نباشند. ضمن اینکه ادامه نیمکت نشینی های این بازیکنان ممکن است حواشی را هم برای استقلال ایجاد کند چون خیلی از این نفرات تحمل نیمکت نشینی های متوالی را نخواهند داشت. همان‌قدر که تاکتیک و نتیجه گیری مهم است، مدیریت رختکن پرستاره هم اهمیت دارد. این چالشی است که ساپینتو حتماً باید از پسش بر بیاید و به خوبی آن را مدیریت کند.