تیم ملی ایران در مقطعی قرار گرفته که از هر طرف زیر ضرب فشار و انتقاد است. نتایج ضعیف، جو سنگین شبکه‌های اجتماعی و حاشیه‌های ریز و درشت باعث شده حال و هوای اطراف تیم اصلاً طبیعی نباشد. این فضای سنگین فقط بیرون زمین نیست؛ از دل اردوی تیم هم خبر می‌رسد که آرامش چندانی وجود ندارد و استرس حتی روی باتجربه‌ترین بازیکنان هم سایه انداخته است.
چند نفر از چهره‌های اصلی تیم ملی هم این نگرانی را تأیید کرده‌اند. طارمی، بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده توضیح داده‌اند که فضای مجازی تبدیل به منبع فشار دائمی شده و بسیاری از بازیکنان حتی قبل از شروع بازی نگران واکنش‌های تند کاربران هستند. شجاع امروز صریح‌تر از همیشه گفت فضای مجازی «سمی» شده و همین ترس از حمله‌های بی‌امان اجازه نمی‌دهد بازیکنان در زمین آن‌طور که باید بازی کنند.
توقعات مردم همیشه بالا بوده، مخصوصاً این روزها که تیم در آستانه حضور در جام جهانی است؛ اما هیچ‌چیز توهین، حمله شخصی و به‌خصوص وارد کردن خانواده بازیکنان به ماجرا را توجیه نمی‌کند. چنین فضایی می‌تواند تمرکز یک تیم ملی را از ریشه به هم بریزد.
هیچ راه واقعی برای کنترل شبکه‌های اجتماعی وجود ندارد؛ این فضا بی‌مرزتر از آن است که بشود مهارش کرد. اما یک راه عملی همیشه باقی می‌ماند: فاصله گرفتن. وقتی بازیکنانی با این سطح تجربه هم تا این حد تحت تأثیر جو مجازی قرار گرفته‌اند، منطقی است که برای مدتی درِ این دنیا را روی خودشان ببندند.
یک پیشنهاد ساده و کارآمد برای آرامش تیم ملی این است که بازیکنان تا پایان جام جهانی صفحه‌های شخصی‌شان را ببندند یا حداقل غیرفعال کنند. این کار بخش بزرگی از فشار روانی را از دوش آن‌ها برمی‌دارد و کمک می‌کند با ذهنی روشن‌تر و تمرکز بیشتر سراغ بازی‌های حساس پیش رو بروند. فضای آرام‌تر بیرون زمین، گاهی همان چیزی است که یک تیم برای بازگشت به شرایط ایده‌آل نیاز دارد.
