دربی ۱۰۶ در شرایطی با تساوی بدون گل تمام شد که بسیاری از هواداران و کارشناسان آن را یکی از کمهیجانترین دربیهای سالهای اخیر توصیف کردند. سردی مسابقه و محتاطکاری بیش از حد دو تیم، باعث شد باز هم شاهد همان چرخه تکراری دربیهای کمریسک و کمگل باشیم؛ چرخهای که این روزها یکی از مهمترین انتقادات به فوتبال ایران است.
بخش زیادی از این انتقادها معمولاً متوجه مربیان داخلی است؛ مربیانی که بنا بر تجربه، ترجیح میدهند اول نبازند و سپس به دنبال برد باشند. اما این بار، حتی حضور اوسمار ویهرا و ریکاردو ساپینتو دو مربی خارجی با سبک هجومی نیز نتوانست تغییری ایجاد کند. انتظار میرفت با حضور چنین مربیانی، شاهد یک دربی پرگل، شجاعانه و با ریسک بالا باشیم، اما ترس از شکست به نظر میرسید به این دو سرمربی هم سرایت کرده باشد.
نکته عجیبتر اینکه هر دو مربی با وجود فشار کم مسابقه و نیاز به تغییر ریتم بازی، از تمام تعویضهای خود استفاده نکردند؛ اقدامی که برای یک دربی متعادل و بدون جریان هجومی، بیش از همیشه سؤالبرانگیز بود.
اوسمار تنها فرشاد احمدزاده و بیفوما را جایگزین عالیشاه و عمری کرد و دیگر تعویض را هم انجام نداد. در آنسوی میدان نیز ساپینتو فقط قلیزاده را به دلیل مصدومیت منیر وارد زمین کرد و هیچ تغییر دیگری در ترکیبش نداد. این درحالی بود که هر دو تیم بازیکنان خوب زیادی روی نیمکت داشتند و می توانستند از تعویض های خود استفاده کنند.
این تصمیمات محتاطانه و نبود ریسک در طول بازی، در نهایت باعث شد یک بار دیگر دربی به مسابقهای بیروح و بدون اتفاق خاص تبدیل شود؛ مسابقهای که هواداران هر دو تیم را چشمانتظار روزی گذاشته که شاید یک سرمربی، جرأت شکستن این چرخه تکراری را پیدا کند.
بیشتر بخوانید: استقلال به سقف رسید؛ ۸ خارجی در لیست آبیها