به گزارش خبرورزشی، تاریخیترین صعود تیم ملی فوتبال کشورمان به جام جهانی برمیگردد به روز 8 آذر 1376 که ایران با تساوی 2 - 2 ایران مقابل استرالیا و به لطف گلِ زده بیشتر در خانه حریف رقم خورد و راهی جام جهانی 1998 فرانسه شدیم.

رضا شاهرودی مدافع چپ ایران در آن روز بود که 52 دقیقه برابر استرالیاییها بازی کرد و سپس جای خود را به علیرضا منصوریان داد. شاهرودی هنوز هم خاطرات زیادی از آن صعود تاریخی به جام جهانی 98 فرانسه به یاد دارد.

فقط سه عامل باعث صعودمان شد

 قرار بود کویت را ببریم و راحت به جام جهانی برویم که نشد. سپس مقابل قطر شکست خوردیم تا در مرحله گروهی، دیگر هیچ شانسی برای صعود نداشته باشیم. مانده بود یک برد مقابل ژاپن که اگر به این پیروزی میرسیدیم، باز هم صعودمان قطعی میشد ولی دوباره باختیم و کارمان کشید به بازی با استرالیا. دیگر هیچکس امیدی به صعود نداشت اما فقط سه عامل باعث صعودمان شد؛ اول لطف خدا، دوم دعای خیر مردم و سوم معجزههایی که رقم خورد.

هنوز آن «دیوانه» را دعا میکنیم!

 یکی از معجزههایی که آن روز رقم خورد، گل نشدن موقعیتهای خطرناک استرالیا در نیمه اول بود. انصافاً باید در همان نیمه اول با شکست 5 بر صفر به رختکن برمیگشتیم اما خدا خواست و فقط یک گل خوردیم. اگر نیمی از فرصتهای استرالیا گل میشد و در همان نیمه، بازی  5 بر صفر میشد، کارمان تمام بود. معجزه بعدی، پاسهایی بود که به هم میدادیم و به مقصد میرسید. واقعاً عجیب بود ولی این اتفاق رخ داد. معجزه سوم هم، کاری بود که آن دیوانه انجام داد و تور دروازه ایران را پاره کرد. چند دقیقهای بازی از تب و تاب افتاد  و ما نفس راحتی کشیدیم. استرالیاییها هم بعد از این اتفاق، کمتر حمله کردند تا به خودمان بیاییم. باور کنید هنوز وقتی با بازیکنان آن بازی دور هم جمع میشویم، مدام آن «دیوانه» را دعا میکنیم.

ویرا هم ترسیده بود اما رو نمیکرد

بازی در همان نیمه اول از نظر خیلیها تمام شده بود. یک گل خوردیم و 7، 8 گل هم نخوردیم. وقتی به رختکن رفتیم، شل و ول شده بودیم. دعا میکردیم زودتر بازی تمام شود. والدیر ویرا سرمربیمان هم ترسیده بود اما رو نمیکرد. قدم میزد و چند بار این جمله را گفت: «نمیدانم چه بگویم، از حالا به بعد فقط باید برای نام کشورتان بازی کنید و کیفیتتان را نشان دهید.» نیمه دوم همین که شروع شد، یک گل دیگر خوردیم. بقیه بازی را هم میدانید، بچهها تلاش کردند و ما توانستیم کار را تمام کنیم. آن تعویض خوب ابراهیم تهامی و بعد هم گل کریم باقری و خداداد عزیزی که ما را زنده کرد.

فقط استاداسدی میگفت صعود میکنیم!

شب قبل از بازی هیچکس حال و روز درست و حسابی نداشت. ما حتی نتوانسته بودیم کویت و قطر را شکست دهیم چه برسد به استرالیا که تمام بازیکنانش در لیگ انگلیس بازی میکردند. آن شب فقط اکبر استاداسدی بود که میگفت ما صعود میکنیم. یادم میآید سر میز شام، استاداسدی با صدای بلند گفت: «اگر به جام جهانی صعود کردیم و در گروه برزیل افتادیم، خیالتان از رونالدو راحت باشد، خودم مهارش میکنم.» این را گفت و همه از ته دل زدیم زیر خنده! استاداسدی که گرم شده بود، چند جمله بامزه دیگر هم گفت تا از خنده منفجر شویم. او خودش سوژه درست میکرد و برای روحیه دادن به تیم، اجازه میداد دیگران با او شوخی کنند. با این حال، هیچکس حتی تصورش را نمیکرد صعود کنیم.

دایی و استیلی لو رفتند

بازی که تمام شد، آنقدر هیجانی شده بودیم که نمیدانستیم چه کار میکنیم. در آن لحظه علی دایی و حمید استیلی از خوشحالی بیش از اندازه رفتند و «ساندرو پل» داور بازی را بوسیدند. بندههای خدا چون دوربین روی داور زوم بود، لو رفتند. اگر دوربینهای تلویزیونی، سایر بازیکنان را نشان میدادند، متوجه میشدید همه جوگیر شده بودند و کارهایی میکردند که واقعاً عجیب و غریب بود!

سه روز طول کشید از دبی به تهران برسیم

دلم میخواهد در این مصاحبه از ایرانیهای استرالیا تشکر کنم. آنها برای دیدن این بازی از شهرهای مختلف از جمله سیدنی که ایرانیهای زیادی دارد به ملبورن سفر کرده بودند و بعد از بازی هم ما را به سیدنی دعوت کردند. یک میهمانی بزرگ برای تیم ملی ترتیب دیده بودند و ما شرمنده شدیم. بعد از آن، برایمان طوری پرواز گرفته بودند که از امارات به تهران برگردیم اما آن قدر در دبی خوش گذشت که سه روز طول کشید تا راهی تهران شویم! مدام ایرانیهای حاضر در امارات برایمان کادو و هدیه میآوردند و پشت سر هم میهمانی دعوت میشدیم.

با هلیکوپتر رسیدیم ورزشگاه آزادی

اتفاق قشنگ دیگری که برایمان رخ داد، هلیکوپتر سواری بعد از بازگشت به تهران بود. ما را با هلیکوپتر از فرودگاه به ورزشگاه بردند و یک تقدیر شایسته از تیم ملی به عمل آمد. کمی تعجب کردیم که با هلیکوپتر وسط زمین چمن فرود آمدیم اما آن هم خاطره شد دیگر! به خانه که رسیدیم، به من گفتند شبی که بازی تمام شد، حدود 6 هزار نفر جلوی در خانهمان بودند. آن روزها سرخوش بودیم. هر جا میرفتیم از تیم ملی تعریف و تمجید میشد. یادش بهخیر. امیدوارم تیم ملی ایران بار دیگر به جام جهانی برود و در هر دوره این اتفاق تکرار شود. البته اگر صد بار دیگر هم به جام جهانی برویم، مزه آن صعود چیز دیگری بود.

طارمی باید تغییر رویه بدهد

 بازی آخر این تیم را دیدم و کمی متعجب شدیم که چرا باید مهاجم خوبی مثل مهدی طارمی این همه موقعیت گل خراب کند. الان خیلیها روی طارمی هجمه وارد میکنند ولی من معتقدم او با تمرین و تمرکز بیشتر، میتواند مشکلات گلزنیاش را حل کند. طارمی بازیکن خوبی است، فقط در زدن ضربات آخر کمدقت است. باید مثل فرشاد پیوس در زمان اوجش، بعد از هر جلسه تمرین در زمین بماند و 100 تا 200 توپ را به دروازه خالی شوت کند. با این کار، چارچوبشناس میشود و چشمبسته هم میتواند گلزنی کند. طارمی باید تغییر رویه بدهد به خصوص استپ در حرکت و ضربات سالمش را بیشتر کند.

پرسپولیس نیاز به قهرمانی دارد

نه تنها طارمی بلکه همه بازیکنان پرسپولیس باید بیشتر تمرین کنند. زمان بازی ما، به هر ورزشگاهی که در تهران میرفتید، چند بازیکن به صورت انفرادی تمرین میکردند. در همین زمین راهآهن، فرشاد پیوس دروازه خالی تمرین گلزنی میکرد. من هم میرفتم تا تمرین سانتر در حال حرکت کنم. چند بازیکن از باشگاههای دیگر به خصوص استقلال هم میآمدند برای تمرین. عصر همان روز، به صورت گروهی و با تیم تمرین میکردیم. بالاخره بازیکنی که پول حرفهای میگیرد، شانس بازی در پرسپولیس را دارد و هر چیزی که آرزوی جوانهای دیگر است را اطراف خود میبیند، باید هم بیشتر از دیگران تمرین کند و همیشه آماده باشد. این پرسپولیس نیاز به قهرمانی دارد و اگر باز هم مثل فصل قبل قهرمان نشود، اتفاق بدی رخ میدهد.

باید همه به برانکو کمک کنیم

 ما این حرفها را از سر دلسوزی میزنیم وگرنه دشمن بازیکنان نیستیم. اگر میگوییم بیشتر تمرین کنند چون میدانیم رمز موفقیت، همین تمرین کردن است. باید همه ما به برانکو کمک کنیم. او آمده تا فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس را دگرگون کند و تا به حال هم کاملاً موفق بوده است. این پرسپولیس میتواند به روزهای قدیم خود که در همان نیمه اول سه گل میزد و کار حریفان را تمام میکرد، برگردد. من فکر میکنم اگر همه پرسپولیسیها پشت و حامی برانکو باشند، او میتواند حتی کارهای بزرگتری در لیگ قهرمانان آسیا انجام دهد. حیف است پرسپولیس به خاطر از دست دادن فرصتهای گلزنی، مثل فصل قبل ناکام بماند.