به گزارش روزنامه خبرورزشی، «فرانسفوتبال» در تازهترين شمارهاش كه روز گذشته منتشر شده مصاحبه مفصلي با ايوان راكيتيچ، هافبك كروات بارسلونا داشته. راكيتيچ كه گفته ميشود پيشنهاد منچسترسيتي براي جذب او جديتر از هر زمان ديگري شده در اين گفتوگو بيشتر درباره فلسفه بازي بارسا صحبت كرده و اشارهاي هم به بازيكنان حاضر در اين تيم كرده است. در زير خلاصهاي از اين گفتوگوي بسيار طولاني را از نظر ميگذرانيد.

* از سال 2014 كه به بارسا آمدهايد بازيكني شدهايد كه بيشترين تعداد بازي را در اين مدت انجام داده است. تنها در دو فصل، از مرز 100 بازي براي بارسا گذشتهايد. انتظارش را داشتيد اينقدر سريع تبديل به مهره كليدي بارسا شويد؟

راستش را بخواهيد روزهاي اولي كه به اينجا آمده بودم فقط تلاش ميكردم به چيزي فكر نكنم. ميخواستم از تكتك روزهاي تمرينات و مسابقات استفاده كنم. اولويتم اين بود كه كارم را خوب انجام دهم، همتيميهايم را بشناسم و با فلسفه بارسا آشنا شوم. هدفم اين بود كه اعتماد «ميستر» (انريكه) را جلب كنم. بعد، هر بار كه فرصتي براي بازي به دست ميآوردم تلاش ميكردم نشان دهم چه چيزهايي بلدم.

* نقشي كه در تيم بارسا داريد را چطور تعريف ميكنيد؟

دوست ندارم درباره خودم حرف بزنم. آرزويم اين است كه قبل از هر چيزي، همتيميهايم چشمبسته به من اعتماد كنند. من هر روز تمرين ميكنم تا در اوج باشم. نه بلدم مثل لئو (مسي) دريبل بزنم، نه مثل ني (نيمار) بازي كنم و نه مثل آندرس (اينيستا) پاس بدهم ولي سعي ميكنم قابليتهايم را نشان دهم.

* ژاوي گفته شما «بازيكن كاملي» هستيد. معنياش چيست؟

دنبال اين هستم كه در هر لحظه از مسابقه در دسترس باشم. نميخواهم آن پسري باشم كه خودش را در هر صحنه از بازي حاضر ميكند فقط به خاطر اينكه در عكس بيفتد. ميخواهم همتيميهايم بدانند در هر لحظه از بازي ميتوانند به كمك من اميدوار باشند.

* بازي تهاجمي بارسا شما را وادار ميكند دائماً در حالت هشدار باقي بمانيد، ضدحمله رقيب را قطع كنيد و از آن يك حمله تازه طراحي كنيد. چطور اين وظيفه را هضم ميكنيد؟

بهترين حمله ما زماني است كه توپ را خيلي سريع از چنگ رقيب در ميآوريم و آنها را شوكه ميكنيم. اينطوري در عرض 4، 5 و يا 6 ثانيه ميتوانيم به آنها ضربه بزنيم ولي بايد مواظب باشيم در دام طراحي خودمان هم گرفتار نشويم تا اگر حملهمان ناقص ماند، فضاي پشت سرمان خالي شود و رقيب بتواند از آن استفاده كند. كاري كه ميكنيم شبيه كار يك كنسرت است: اگر شما 20 نوازنده داشته باشيد كه هر كدام ساز خودشان را بزنند كار پيش نميرود. بايد اركستر با هم بنوازند تا ملودي زيبايي شود.

* در بارسا پاسكاري تقريباً تبديل به يك آيين و مذهب شده است... 

هميشه ترجيح ميدهم در تيمي بازي كنم كه مالكيت توپ را در اختيار دارد. اگر توپ را درست زير پاهايت بفرستند ميشود يك كار خوب طراحي كرد ولي اگر پاسي كه داده ميشود يك متر آن طرفتر باشد آن وقت جريان بازي ممكن است كلاً فرق كند. در بارسا قبل از اينكه پاس آخر را بدهي بايد توپ را از اين سمت به آن سمت «بچرخاني» تا زماني كه حس كني وقتش رسيده كه يك حمله طراحي كنيد.

* فصل گذشته پشت سر MSN شما با 9 گل زده، چهارمين گلزن باشگاه شديد... 

وقتي خودم را به محوطه جريمه ميرسانم بايد مسئوليت كاري كه دارم را بپذيرم. به هر حال اين كاري است كه با آن به همتيميهايم ميتوانم بگويم: «نگران نباشيد، اگر فلاني و فلاني چندان خوب نيستند، من ميتوانم به شما كمك كنم».

* در سويا كه بوديد گهگاهي به عنوان مهاجم بازي ميكرديد. اين فصل گاهاً جاي بوسكتس بازي كردهايد و بعضاً هم ديده شده اواخر مسابقه حتي مدافع مياني هم شدهايد. در همه پستها بلديد بازي كنيد؟

مثل هر بازيكني من هم دوست دارم در پست مورد علاقهام بازي كنم ولي بعضي وقتها مصدوميت و يا محروميت بازيكنان برنامههاي مربي را به هم ميريزد. در اينجور مواقع بايد غرور و «منم منم» كردن را كنار گذاشت و در اختيار تيم بود. ميخواهم «ميستر» بداند كه اگر نياز است من را درون دروازه بگذارد يا از من در پست دفاع چپ بازي بگيرد، در اختيارش هستم و بهترين بازيام را براي كمك كردن به تيم انجام ميدهم.

* اين حس نوعدوستي واقعاً رفتار طبيعي در زندگي شماست؟

بله. البته فقط مربوط به فوتبال نيست. وقتي با دختران و همسرم هستم هميشه ميخواهم بدانم همه چيز خوب است يا نه، آيا آنها مثلاً به چيز خاصي نياز ندارند. اگر يكي از دخترانم به من بگويد: «بابا، ميتوني اين كار را با من انجام بدهي؟»، حق ندارم نااميدش كنم. او بايد بداند هميشه كنارش هستم.

* پس اينطور كه به نظر ميرسد اين موضوع ريشه در تربيت شما دارد... 

پدرم تأثير زيادي در دوران حرفهاي من داشته و هميشه كنارم بوده است. او ارزشهاي زندگي را به من انتقال داده و آموخته است. كاري كه براي جبران زحمتهايش ميتوانم انجام دهم اين است كه كاري كنم كه هميشه به من افتخار كند. پدرم به من گفت: «هر كاري ميخواهي كني ولي خوب انجامش بده و خوشحال باش».

* در اولين فصلي كه در بارسا بوديد، چه چيزي از ژاوي ياد گرفتيد؟

از ژاوي چيزهاي زيادي ياد گرفتم. فقط ميتوانم دو كلمه به او بگويم: «خيلي ممنونم». تنها ناراحتيام اين است كه چرا بيشتر از يك فصل نتوانستم كنارش بازي كنم. من هم در زمين و هم بيرون از زمين از او چيزهاي زيادي آموختم. چيزهايي كه ژاوي به اين باشگاه، همتيميهايش و هواداران داده كاملاً خاص و بينظير است.

* در بارسا شما شماره 4 ميپوشيد كه مال گوارديولا است... 

وقتي به اينجا آمدم به من 2 يا 3 شماره پيشنهاد دادند. وقتي فهميدم در انتخاب شمارهها آزاد هستم، درنگ نكردم. به خودم گفتم: «اگر بشود شماره گوارديولا را بردارم آن را دودستي ميچسبم و ولش نميكنم». (ميخندد). گوارديولا را به خاطر كارهايي كه در عرصه مربيگري و البته زمان بازيكنياش انجام داده تحسين ميكنم. به عنوان بازيكن، او استايل، سبك و انديشه جديدي به اين بازي داد.

* شما در سوئيس بزرگ شدهايد، در آلمان بازي كردهايد، الان در اسپانيا هستيد و براي تيم ملي كرواسي بازي ميكنيد. اين چيزها باعث شده محصولي از فرهنگهاي فوتبالي متعدد باشيد... 

بله، چيز زيادي نيست كه تجربه نكرده باشم (لبخند ميزند). در سوئيس با چند فرهنگي، در آلمان با ذهنيت كار و حرفهايگري و در اسپانيا با آرامش آشنا شدهام.

* شما معماري خواندهايد. ميشود گفت آن رشته در سبك بازيتان در فوتبال تأثيرگذار است؟

بله، چون در هر دو مورد بحث بر سر هنر است. هر كاري كه بيرون از زمين فوتبال ميكنم ميتواند به نوعي در فوتبال به كار بيايد. عميقاً پشيمانم از اينكه نتوانستهام تحصيلات معماريام را به پايان برسانم.

* رابطهتان با MSN چطور است؟

بازي كردن كنار آنها لذت مداوم است حالا چه در تمرين و چه در مسابقه. هميشه با ديگر بازيكنان تيم به خودمان ميگوييم: «الان دوباره ميخواهند چه چيزي از خودشان اختراع كنند؟» خلاقيت آنها خيرهكننده است. آنها بهترين بازيكنان دنيا هستند. هر سال حاضرم چشم بسته رأي بدهم تا يكي از اين سه نفر توپ طلا را ببرند. بايد از باشگاه و رئيس به خاطر داشتن آنها كنارمان تشكر كنيم. كار ما به گونهاي است كه آنها بتوانند بهترين خودشان را به نمايش بگذارند، با علم به اينكه حتي اگر تو پاس بدي به آنها بدهي، اين سه نفر ميتوانند با همان كارهاي خارقالعادهاي انجام دهند.

* در بارسا همه نگاهها متوجه اين سه نفر است... 

شايستگياش را دارند. اينطور نيست كه بابانوئل از راه برسد و به لئو و نيمار بگويد: «بيا، اين عنوان را بگير، تو بهترين هستي». يا مثلاً به لوئيس بگويد: «بيا، من كفش طلا را به تو ميدهم». آنها براي اين عناوين زحمت ميكشند. اگر فردا به من بگويند براي اينكه اين بازيكنان بهتر باشند تو مجبوري 10 كيلومتر بيشتري بدوي، با كمال ميل ميپذيرم.

* در سايه آنها بازي كردن، شما را ناراحت نميكند؟

نه، طبيعي است. بالاتر از اينها، هيچ بازيكني بهتر بازي نميكند.