با وجود حاشیههای زیاد فوتبال آبادان و حساسیتهای فراوان مردم فوتبالدوست این شهر، نباید به صنعت نفت میرفت اما رفت و در نهایت هم با پشیمانی برگشت؛ به قول خودش در تمرین آخر او را با تیركمان مورد هدف قرار داده بودند!
فاصله عرش تا فرش برای غلام پیروانی خیلی طول نكشید، او پس از جدایی از فجرسپاسی هدایت تیم المپیك را برعهده گرفت؛ در برنامه 90 بیش از 95 درصد بینندگان از انتخابش راضی بودند، اوضاع به كامش بود، هرچه بود او در فجرسپاسی با جوانان سرباز درخشیده بود و بزرگی كرده بود.
وقتی از هدایت تیم المپیك كنار رفت دو فصل تلخ را در مشهد و آبادان سپری كرد. دو فصل ناامیدكننده و نتایجی كه دیگر كسی خواهان شاغلام نبود.
او چند سال خانهنشین شد تا دوباره مسئولان فجرسپاسی چاره نجات تیمشان را غلام پیروانی بدانند.
غلام پیروانی اما بر روی فجر و اعتبارش قمار بزرگی كرد. او با آگاهی از تمام مشكلات زردپوشان شیرازی به این تیم آمد تا منجیشان باشد؛ او دانسته آمد تا دوباره قهرمان شود. تا دوباره با فجر بزرگی كند. تا دوباره اعتبار رفتهاش را از فوتبال بازستاند اما نشد كه نشد.
فجر با شاغلام حالا یكی از كاندیداهای سقوط به لیگ دسته دوم است. ستاره شاغلام دیگر حتی سوسو هم نمیزند. او هرچند دیروز با فجر در قائمشهر، نساجی بحرانزده را مقابل چشم مردمی كه سرمربی تیم شهرشان را دوست ندارند، شكست داد اما كار سختی برای حفظ فجر دارد.
شاغلامی كه روزگاری استقلال و پرسپولیس خواهانش بودند حالا به این روز افتاده؛ كاش غلام شیرازیها نه به مشهد میرفت و نه به آبادان؛ آنگاه این اتفاقات تلخ هم برایش رخ نمیداد.
حیف فجر و حیف شاغلام؛ شیرازیها تجربه و خاطره تلخی از برق دارند. آنها نگرانند؛ نكند فجر هم به سرنوشت برق دچار شود و نكند كار غلام پیروانی هم مانند محمد عباسی- سرمربی اسبق برق- به لیگ استانی بكشد؟
نكته: از دست دادن فرصت غصه میآورد.
