امروز لیگ یك (جام آزادگان) ما به درجهای از حساسیت رسیده است كه نظارت، مدیریت، داوری و امنیت آن مهمتر از لیگ برتر جلوه میكند. این یك هشدار و آگاهی به سازمان لیگ است كه اگر آن را جدی نگیرد منجر به فاجعهای جبرانناپذیر خواهد شد. همین بازی سهشنبه نساجی مازندران و ملوان انزلی میتوانست منجر به یك زد و خورد گروهی و حوادث دیگر در روی سكوها و داخل میدان شود. اجرای قوانین و رعایت مقررات، پرهیز از حركات تحریكآمیز و رفتار مدیران باشگاهها میتواند به ایجاد روند معقول و ورزشی صحیح كمك كند. این كه مقررات اجازه میدهد یك سرپرست یا مدیر عامل یا هر رئیسی از هر یك از دو تیم بدون آن كه كارت لیگ را بر سینه بزند یا داشته باشد وارد میدان شود؟ آیا این حركت حتی پس از پایان بازی تحریك كننده نیست؟ مدیر عامل؟! نساجی با كارت شناسایی صادر شده از طرف مسابقات وارد زمین شده است؟ آیا چنین فردی در هر پست و مقامی میتواند با داوران بازی گفتوگو و بحث كند؟ مدیر نساجی با كدام مجوز وارد زمین بازی میشود و چرا این حركت (رفتن به سوی داوران) تحریكآمیز است؟ مربی ملوان حق دارد به این شخص معترض شود و آن جنجال عجیب داخل میدان به وجود بیاید؟ آیا مقصر مدیر نساجی است یا مربی ملوان؟ ناظران كجا هستند؟ نماینده فدراسیون كجاست؟ برای چنین بازی حساسی چه تدارك امنیتی و حفاظتی در نظر گرفتهایم؟ اگر در جنجال پایان بازی تماشاگران نساجی داخل میدان میریختند چه كسی جوابگو بود؟ در هفت هفته به پایان این بازیها و به دلیل حساسیت تیمهای بالای جدول بهترین داوران را به میدان بفرستید و امنیت ورزشگاهها را بیشتر كنید تا این لیگ به سلامت به پایان برسد.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
فوتبال هزار حساسیت غیرقابل رؤیت دارد و میلیون‌ها اثر غیرنامحسوس احساسی! در تمام ادوار جام جهانی حوادث تلخ و شكننده بسیاری داشته‌ایم در المپیك و مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان كه در دهه هفتاد اتفاقات و حوادث عجیبی رخ داد و تأثیرات آن روی مقررات و برد بین‌المللی كاملاً انجام پذیرفت.