این یک بحث سلیقه ای است. در نظرسنجی های صورت گرفته هم شاید این نوع ماندن ها همچنان محل بحث باشد اما در یک مورد از منصوریان خوشمان آمد،در عین حال که می توانیم مخالف عقیده او باشیم؛

منصوریان هرگز استعفای صوری یا نمایشی نداد و این طور وانمود نکرد که دوست دارد از استقلال برود اما دیگران چنین اجازه ای نمی دهند.

منصوریان یک کلام با سکوتش که منجر به قربانی شدن مهدی رحمتی و مجتبی جباری شد نشان داد دوست دارد در استقلال بماند.

 این کار منصوریان حداقل ایفای نقش نبود. بر خلاف برخی مربیان که از سر تصادف در لیگ برتر حضور دارند و هنرپیشه های قابلی هستند و می توانند در صدم ثانیه،نقش های «شهاب حسینی و حامد بهداد» را ایفا کنند،او به همه گفت من منصوریان اهل استعفا نیستم و حاضرم به هر قیمت شده سرمربی این تیم بمانم؛ ولو این که چند نفر را هم قربانی کنم!