رائول گونسالس

مهاجم اسپانیایی زمانی که ۳۳ ساله شد مادرید را به مقصد شالکه ترک کرد و دو فصل برای تیم آلمانی بازی کرد. گونسالس فصل ۱۰ – ۲۰۰۹ را با حضور در ترکیب اصلی تیم مانوئل پیگرینی آغاز کرد اما در پایان نیمکت نشین شد. رائول در زمان ژوزه مورینیو، ترجیح داد مادرید را ترک کند. در آن دوران بازیکنانی همچون کریستیانو رونالدو، کریم بنزما، کاکا و ... در این تیم حضور داشتند. آخرین گل گونسالس در ورزشگاه روماردا جایی که نخستین گلش را در ۲۹ اکتبر ۱۹۹۴ به ثمر رساند، اتفاق افتاد.

او در آن بازی آخرین بار به عنوان بازیکن مادرید به میدان رفت و توانست در هفتصد و چهل و یکمین بازیاش سیصد و بیست و سومین گلش را به ثمر برساند. زمانی که گونسالس آسیب دیده بود، باشگاه خداحافظی شماره "هفت" خود را اعلام کرد. خداحافظی سردی بود. در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۰ مراسمی به این منظور  برگزار کردند که تنها ۳۵۰۰ در سانتیاگو برنابئو حضور داشتند چون باشگاه به موقع اطلاع رسانی نکرده بود. باشگاه ابتدا قصد داشت این مراسم پشت درهای بسته انجام شود اما اطلاع رسانی آس باعث شد باشگاه مجبور شود درهای برنابئو را باز کند.

رائول در حالی مادرید را ترک کرد که توانست شش قهرمانی در لالیگا (۲۰۰۸ و ۲۰۰۷، ۲۰۰۲، ۲۰۰۱، ۱۹۹۷، ۱۹۹۵) سه جام اروپا (۲۰۰۲ و ۲۰۰۰، ۱۹۹۸)، دو جام بین قارهای (۲۰۰۲ و ۱۹۹۸)، یک سوپر جام اروپا (۲۰۰۲) و چهار سوپر جام اسپانیا (۲۰۰۸ و ۲۰۰۳، ۲۰۰۱ ، ۱۹۹۷) را به دست آورد. گونسالس پس از حضور دو سالهاش در بوندسلیگا به السد قطر پیوست و دو سال نیز در آن جا ماند. سپس در ۳۸ سالگی با پیراهن نیویورک کاسموس از فوتبال خداحافظی کرد.

امیلیو بوتراگنیو

یک سال پیش از تولد رونالدو یعنی پنجم فوریه ۱۹۸۴ بوتراگنیو در فوتبال اسپانیا در رامون کارنسا ظاهر شد. او با به ثمر رساندن دو گل نشان داد که یک ستاره به مادرید آمده است. جالب این جا است بوتراگنیو با پیراهن شماره "۱۴" نخستین بازیاش را انجام داد چون الگوی کودکیاش یوهان کرویف بود. بوتراگنیو در ۱۲ سال حضورش در مادرید به یک اسطوره تبدیل شد و توانست در فصل ۹۱ – ۱۹۹۰ جایزه پیچیچی را به دست آورد.

او شش قهرمانی در لالیگا، دو قهرمانی در اروپا، دو کوپا دل ری و چهار سوپر جام اسپانیا را تجربه کرد. مهاجم اسپانیایی در ۴۶۳ بازی، ۱۷۱ گل به ثمر رساند و پیش از این که در ۱۵ ژوئن ۱۹۹۵ مقابل رم از او تقدیر شود مانند دیگر اسطورههای مادرید در سانتیاگوبرنابئو هو شد. بوتراگنیو در ۳۲ سالگی هفت بازی برای مادرید انجام داد و در نهایت این باشگاه را به مقصد اتلتیکو سلایا ترک کرد. او در آن جا سه فصل بازی کرد و در ۳۵ سالگی کفشهایش را آویخت.

خوانیتو

خوانیتو زمانی که در تعطیلات در فوئنخیرولا حضور داشت به دوستانش گفت: دوست دارم در مالاگا بازی کنم، این باشگاه زادگاهم است اما سالها سپری شدند ...

در آن زمان خوانیتو ۳۲ ساله بود. بازیکن اسپانیایی ۱۲۱ گل برای رئال مادرید در ۴۰۱ بازی رسمی به ثمر رساند. دو جام قهرمانی در اروپا را به دست آورد و توانست پنج عنوان در لالیگا و دو کوپا دل ری کسب کند. در تابستان ۱۹۸۷ رامون مندوسا به او اجازه خروج داد و خوانیتو به خانه سابقش بازگشت. او نیز مانند دیگر بزرگان مادرید در بازیهای آخرش در برنابئو هو شد. سپس زمانی که به مالاگا رفت و دوباره به این ورزشگاه برگشت، هواداران او را تحسین کردند. خوانیتو چند سال بعد در دوم آوریل ۱۹۹۲ پس از تماشای دیدار رئال مادرید و تورینو در راه برگشت تصادف کرد و در ۳۷ سالگی درگذشت.

آمانسیو

خطای شدید فرناندس در نهم ژوئن ۱۹۷۴ نقش مهمی در بازنشستگی آمانسیو داشت. او دو سال پس از این اتفاق، کفشهایش را آویخت. آمانسیو با شماره "هفت" ۱۴ فصل برای مادرید بازی کرد و با ستارههایی همچون آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و خنتو همبازی شد. او نخستین بازیکن موفق شماره "هفت" باشگاه بود و توانست ۹ قهرمانی در لالیگا و یک عنوان در اروپا به دست آورد. آمانسیو برای مادرید ۳۴۴ بازی انجام داد و در این مدت ۱۹۷ گل به ثمر رساند. او ۴۲ بار با پیراهن تیم ملی اسپانیا بازی کرد و در سال ۱۹۷۶ بازنشسته شد تا وارد کادر فنی مادرید شود. آمانسیو توانست تیم اول را هدایت کند اما بهترین موفقیتش در تیم دوم مادرید یعنی کاستیا اتفاق افتاد و توانست در دسته دو در سال ۱۹۸۵ قهرمان شود.