خبرورزشی/ فتحالله فتحی: الیاس علیاکبری تنها طلایی کوراش در بازیهای آسیایی اندونزی لقب گرفت. کوراشکار وزن ۸۱- کیلوگرم تیم ملی با پیروزی مقابل ترکمنستان، اندونزی، مغولستان و ازبکستان فینالیست شد که با پیروزی برابر خوجازودای تاجیکستانی مدال طلای بازیهای آسیایی را گرفت. کاپیتان تیم ملی میگوید: «کوراش برای اولین بار به بازیهای آسیایی جاکارتا اضافه شد و خیلی خوشحالم که در اولین حضورم طلایی شدم.»
علیاکبری به سطح کمی و کیفی بازیها اشاره میکند: «مسابقات سطح خیلی بالایی داشت. برترینهای آسیا در این رقابتها به میدان رفتند تا سهمی از مدالهای رنگارنگ داشته باشند. من هم برای این فرصت با جدیت تمرین کردم و امیدوار بودم با طلا برگردم.»
کوراشکار ملیپوش درباره تمرینات قبل از جاکارتا حرف میزند: «۸ اردوی سخت و پرفشار داشتیم، اردوها با مشارکت استانها در تهران، مشهد، بجنورد، یزد و... برگزار شد که خدا را شکر زحماتمان نتیجه داد.»
کاپیتان تیم ملی کوراش درباره عملکردش در جاکارتا میگوید: «دور اول نماینده ترکمنستان را شکست دادم، بعد هم برابر اندونزی و مغولستان پیروز شدم و در مبارزه پای فینال حریف ازبکستانی را با شکست بدرقه کردم و فینال هم با پیروزی برابر خوجازودا تاجیکستانی طلا گرفتم.»
علیاکبری کوراشکار ازبکستانی را سرسختترین حریف میداند: «جدیترین حریف من، رقیب ازبکستانی بود. او قهرمانی جهان را در کارنامه دارد و در قهرمانی آسیا او را برده بودم. همه تلاشم برای تکرار این اتفاق خوب در جاکارتا بود که در نیمهنهایی به خواستهام رسیدم.»
طلایی بازیهای آسیایی ادامه میدهد: «حریف ازبکستانی ۱۰ سال از من جوانتر بود و با ضربه خطا دستم را مصدوم کرد. با اینکه درد داشتم و دستم بیحس بود و حتی پزشک تیم تأکید کرد در فینال مبارزه نکنم، اما به عشق ملت ایران مبارزه کردم تا با طلای وزن ۸۱- کیلو دل ملت ایران را شاد کنم.»
علیاکبری مدالش را مدیون مربیان و مسئولان کوراش میداند: «بعد از مصدومیت، خدا را شاکرم که توانستم دوباره با قدرت به میادین برگردم و دو مدال طلای ارزشمند گرفتم. این مدالها را مدیون خسرو دلیر سرمربی، کوروش خسرویار مدیر تیمهای ملی و رضا نصیرنژاد مسئول کوراش ایران هستم. اگر آنها نبودند، بعد از قهرمانی آسیای ترکمنستان با دنیای قهرمانی خداحافظی میکردم، اما با حمایت و تشویقهای آنها ماندم، خودم را پیدا کردم و دوباره به آینده امیدوار شدم.»
علیاکبری به سطح کمی و کیفی بازیها اشاره میکند: «مسابقات سطح خیلی بالایی داشت. برترینهای آسیا در این رقابتها به میدان رفتند تا سهمی از مدالهای رنگارنگ داشته باشند. من هم برای این فرصت با جدیت تمرین کردم و امیدوار بودم با طلا برگردم.»
کوراشکار ملیپوش درباره تمرینات قبل از جاکارتا حرف میزند: «۸ اردوی سخت و پرفشار داشتیم، اردوها با مشارکت استانها در تهران، مشهد، بجنورد، یزد و... برگزار شد که خدا را شکر زحماتمان نتیجه داد.»
کاپیتان تیم ملی کوراش درباره عملکردش در جاکارتا میگوید: «دور اول نماینده ترکمنستان را شکست دادم، بعد هم برابر اندونزی و مغولستان پیروز شدم و در مبارزه پای فینال حریف ازبکستانی را با شکست بدرقه کردم و فینال هم با پیروزی برابر خوجازودا تاجیکستانی طلا گرفتم.»
علیاکبری کوراشکار ازبکستانی را سرسختترین حریف میداند: «جدیترین حریف من، رقیب ازبکستانی بود. او قهرمانی جهان را در کارنامه دارد و در قهرمانی آسیا او را برده بودم. همه تلاشم برای تکرار این اتفاق خوب در جاکارتا بود که در نیمهنهایی به خواستهام رسیدم.»
طلایی بازیهای آسیایی ادامه میدهد: «حریف ازبکستانی ۱۰ سال از من جوانتر بود و با ضربه خطا دستم را مصدوم کرد. با اینکه درد داشتم و دستم بیحس بود و حتی پزشک تیم تأکید کرد در فینال مبارزه نکنم، اما به عشق ملت ایران مبارزه کردم تا با طلای وزن ۸۱- کیلو دل ملت ایران را شاد کنم.»
علیاکبری مدالش را مدیون مربیان و مسئولان کوراش میداند: «بعد از مصدومیت، خدا را شاکرم که توانستم دوباره با قدرت به میادین برگردم و دو مدال طلای ارزشمند گرفتم. این مدالها را مدیون خسرو دلیر سرمربی، کوروش خسرویار مدیر تیمهای ملی و رضا نصیرنژاد مسئول کوراش ایران هستم. اگر آنها نبودند، بعد از قهرمانی آسیای ترکمنستان با دنیای قهرمانی خداحافظی میکردم، اما با حمایت و تشویقهای آنها ماندم، خودم را پیدا کردم و دوباره به آینده امیدوار شدم.»