به گزارش خبرورزشی، کاروان ورزشی ایران در روز‌های پایانی بازی‌های آسیایی، روز‌های سختی داشت. روز‌هایی که جودو، سامبو، قایقرانی و دوچرخه‌سواری مسابقه‌هایشان را با دست خالی تمام کردند. شاید تنها یک خبر آن هم صعود نوشاد عالمیان به نیمه‌نهایی خوشحال‌کننده‌ترین خبری بود که در کاروان سروصدا به پا کرد. نابغه‌ای که بعد از ۵۲ سال پینگ‌پنگ را بین چهار نفر برتر آسیا روی سکو برد. هر چند به ورزشکار چینی باخت و مدال برنز گرفت، اما مدال برنزش به اندازه طلا ارزش داشت، اما سایر رشته‌ها عملکرد خوبی نداشتند و انتقادات نصرا... سجادی سرپرست کاروان ورزشی ایران در بازی‌ها را به همراه داشت: «به نظر من تعدادی از فدراسیون‌ها باید پاسخگوی عملکرد خود باشند. آن‌هایی که بسیار بد عمل کردند.»
دوچرخه‌سواری که به قول خسرو قمری، رئیس فدراسیونش باید پنج مدال می‌گرفت یا به رکابزن تایلندی خورد و بقیه راه را از دست داد یا بازیکنش دچار ضعف بدنی شد و غش کرد. البته تنها این فدراسیون نبود که به قول‌هایش عمل نکرد، اسکواش، هندبال، فدراسیون ورزش‌های رزمی، تیراندازی و تیروکمانی که به جای کسب مدال به فکر نمایش عروسی و مقصر کردن خبرنگاران در نتیجه گیری تیم ملی اش بود، هم به قول‌شان عمل نکردند. در هر حال آن‌طور که مشخص است در برگشت باید خیلی‌ها به رئیس کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش پاسخ بدهند. البته وزیر هم که خیلی از فدراسیون‌هایش دفاع می‌کرد به دلیل عملکرد بد برخی‌ها حتی به جاکارتا نیامد. وضعیت روز‌های پایانی به شکلی شده بود که همه منتظر عدم نتیجه گیری ازبک‌ها شدند تا مبادا تعداد مدال‌هایشان از ۱۹ مدال ما بزند بالاتر؛ ساعاتی که چشم ایرانیان به سالت‌های ISTORA و GBX دوخته شده بود تا بسکتبال و والیبال بیستمین و بیست و یکمین طلا را کسب کنند.
با این اوصاف آنچه در بین این کاروان خودنمایی می‌کرد افزایش تعداد مدال‌های بانوان بود که بعد از نقره هدیه کاظمی در قایقرانی رقم خورد. بانوان در اینچئون ۲ مدال طلا، ۷ نقره و ۷ برنز کسب کردند یعنی ۱۶ مدال ولی در هجدهمین دوره ۱۷ مدال طلا، نقره و برنز کسب شد که نسبت به قبل یک مدال طلا گرفتیم ولی دوره قبل دو طلا داشتیم ولی از لحاظ تعداد مدال یک مدال بیشتر گرفتیم.
دوچرخه‌سواری که به قول خسرو قمری، رئیس فدراسیونش باید پنج مدال می‌گرفت یا به رکابزن تایلندی خورد و بقیه راه را از دست داد یا بازیکنش دچار ضعف بدنی شد و غش کرد. البته تنها این فدراسیون نبود که به قول‌هایش عمل نکرد، اسکواش، هندبال، فدراسیون ورزش‌های رزمی، تیراندازی و تیروکمانی که به جای کسب مدال به فکر نمایش عروسی و مقصر کردن خبرنگاران در نتیجه گیری تیم ملی اش بود، هم به قول‌شان عمل نکردند. در هر حال آن‌طور که مشخص است در برگشت باید خیلی‌ها به رئیس کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش پاسخ بدهند. البته وزیر هم که خیلی از فدراسیون‌هایش دفاع می‌کرد به دلیل عملکرد بد برخی‌ها حتی به جاکارتا نیامد. وضعیت روز‌های پایانی به شکلی شده بود که همه منتظر عدم نتیجه گیری ازبک‌ها شدند تا مبادا تعداد مدال‌هایشان از ۱۹ مدال ما بزند بالاتر؛ ساعاتی که چشم ایرانیان به سالت‌های ISTORA و GBX دوخته شده بود تا بسکتبال و والیبال بیستمین و بیست و یکمین طلا را کسب کنند.
با این اوصاف آنچه در بین این کاروان خودنمایی می‌کرد افزایش تعداد مدال‌های بانوان بود که بعد از نقره هدیه کاظمی در قایقرانی رقم خورد. بانوان در اینچئون ۲ مدال طلا، ۷ نقره و ۷ برنز کسب کردند یعنی ۱۶ مدال ولی در هجدهمین دوره ۱۷ مدال طلا، نقره و برنز کسب شد که نسبت به قبل یک مدال طلا گرفتیم ولی دوره قبل دو طلا داشتیم ولی از لحاظ تعداد مدال یک مدال بیشتر گرفتیم.
