به گزارش خبرورزشی ، در جریان یک بازی دوستانه بود که سر و کله اش پیدا شد؛ آرسن ونگر سرمربی سابق آرسنال این بار با پوشیدن لباس ورزشی مشکیرنگ در کنار لوران بلان و دیدیه دشان پا به توپ شد. در حاشیه همین رقابت دوستانه بود که ونگر گفتوگویی با «اکیپ» درباره شروع مربیگری آنری در موناکو داشته است. ونگر که حالا دو شاگرد اصلی اش یعنی ویرا و آنری قرار است در لیگ یک فرانسه مربیگری کنند میگوید بسیار خوشحال است.
* آقای ونگر، تیری آنری به عنوان سرمربی موناکو کارش را شروع کرده است. چه نظری در این مورد دارید؟
او هم مثل بقیه، مثلاً پاتریک ویرا، شاید بتواند به خودش افتخار کند که در سطح بالا هم به عنوان بازیکن حضور داشته و هم میتواند به عنوان مربی فعالیت کند. مربیگری آنها برای من لذتبخش است، چون دستکم کاری نکردهام که حالشان از حرفه مربیگری به هم بخورد! از این موارد گذشته او باید مسیرش را طی کند؛ آنری باهوش است و قابلیتهای لازم برای رسیدن به موفقیت را دارد. این موفقیت از طریق داشتن بازیکنان خوب، اعتماد داشتن به آنها، کمی خوششانسی و به ویژه فراهم شدن محیطی آرام به دست میآید. خودم به شخصه چنین شانسی را در همه باشگاهها داشتهام و حالا آرزو میکنم او هم همان محیط آرام که باعث میشود مربی تواناییهایش را اثبات کند داشته باشد. البته او باید به اندازه کافی صبور هم باشد، چون وقتی قرار است کار مربیگری را شروع کنیم همیشه تصور میکنیم موفق میشویم و بازیها را میبریم ولی مربیان خوب آنهایی هستند که حتی با وجود شکستها و ناامیدیهایی که در کار با آن روبهرو میشوند همچنان ادامه بدهند.
* اینکه آنری حرفه مربیگری را انتخاب کرد شما را شگفتزده نکرد؟
نه اصلاً. او همیشه عشق مطلق، شناخت کلی و درک بازی خوبی داشته است. بعد، سؤالی که آدم بعد از سپری کردن چنین دوران بازی آن هم در چنین سطحی باید بپرسد این است: آیا باید دوباره شروع کرد؟ برای آدمی که ۳۵ سالش است و قرار است شغل دیگری را انتخاب کند کار سختی است. به ویژه برای این دسته از آدمها که همیشه در زمره برترینهای دنیا در دوران بازیگریشان بودهاند. این داستان یک معضل برطرف نشدنی است. خب این دسته از آدمها کمی نیاز به خلأ و فاصله گرفتن از فضای قبلی دارند تا بعد برگردند و به خودشان بگویند: زندگی دیگری به غیر از ماندن در دنیای فوتبال وجود ندارد. به غیر از فوتبال چیزی در زندگی نیست؛ ولی خب، برای یک فوتبالیست چیزی هم به غیر از فوتبال در زندگی نیست.
* آنری زمان خوبی برای شروع مربیگری انتخاب کرده است؟
باید زمانی که فرصت دست داد شروع کرد. فکر میکنم آدم نباید دیروقت شروع کند، چون باید خودش را به استرس و مقاومت برابر استرس عادت دهد. این یک مرحله جسمی است که خیلی دیر در زندگی قابل دسترسی نیست. باید از زمان خیلی جوانی شروع کرد. خب، باید بپذیری که زندگیات را قربانی کنی.
* یعنی بیشتر از زمانی که بازیکن هستی؟
بله، اصلاً ارتباطی با هم ندارند (لبخند میزند). بازیکن بودن لذت مداوم است؛ مربی بودن یعنی معلم و رهبر بودن. واقعاً باید از همه وقتت بگذری.
* اینکه آنری مربیگری را از موناکو شروع کرده معنی خاصی دارد؟
بله، به نظرم معنی دارد. موناکو همان جایی است که به عنوان بازیکن شروع کرده و حالا همان جایی است که حرفه دیگری را استارت زده است. این موضوع خودش یک نشانه کوچک است. فکر میکنم کاری که او به عنوان بازیکن در ابتدای حضورش در موناکو رقم زد باعث شده شانسی در این حرفه جدید به دست بیاورد. او اینجا به عنوان بازیکن صاحب اعتبار شده، مردم او را میشناسند و در طول دوران بازی اش هم اعتبار خاصی کسب کرده که حالا همان اعتبار برایش این شانس را به همراه داشته که سرمربی موناکو شود. بعضی وقتها به همین دلیل است که باشگاهها به سراغ بازیکنان قدیمیشان میروند.
* با این حال قبول دارید پذیرفتن تیمی که رتبه هجدهم جدول است و تیم توسط مربی دیگری بسته شده، چندان تیم ایدهآلی برای شروع نیست...
بیایید صادق باشیم؛ فقط دو تیم سقوط میکنند. حالا نباید با چنین بازیکنانی نگران سقوط کردن موناکو بود. در فوتبال نباید هیچ وقت سر چیزی قسم خورد ولی هیچکس این روزها فکر نمیکند موناکو به لیگ دو سقوط کند.
* دلتان برای زمین فوتبال تنگ شده است؟
بله.
* میدانید چه زمانی قرار است دوباره به عرصه فوتبال برگردید؟
نه... هیچ کامنتی هم ندارم (میخندد).
* پیشنهاد از دست رفتهای نداشتهاید؟
نه. پیشنهادات زیادی داشتهام ولی نمیخواهم به هرکس جواب بدهم. در حال حاضر تصمیم گرفتهام قبل از ژانویه کار نکنم. ۳۵ سال بدون وقفه حضور داشتهام؛ عملاً در هیچ جای دنیا کسی چنین کاری را نمیکند خب پس، این وقفهای که پیش آمده خوب است. البته بدنم، کل بدنم به این موضوع دیگر عادت کرده است... من برنده شدن را دوست دارم و از شکست متنفرم. جایی که باعث شده این حس را به بیشترین شکل ممکن حس کنم در فوتبال بوده است.