یافت ایران نسق از وحدت قومیت چند
ترکمان و عرب و ترک و لر و کرد و بلوچ
روزگاری نه کم از چند هزار است به سال
کاین همه بوده و یا کرده بدین ناحیه کوچ
باری اینان همه در طول زمان یافته رشد
از بسی نعمت این کشور و این آب و هواش
جمله ایرانی و همخوان و هماهنگ همند
در نگهداری این بوم و بر و برگ و نواش
... برتری نیست ز. اقوام دگر قومی را
همه هم‌پایه و هم‌قدر و عزیزند و شریف
همه در مذهب و آیین به حقیقت آزاد
لهجه‌هاشان چو زبان‌ها همه شیرین و لطیف
خبرورزشی/مهدی یکتا: دوستان، عزیزان و هواداران فوتبال بیایید کمی روراست باشیم. انصافاً فضای فعلی فوتبال و جو استادیوم‌ها راضی‌کننده است؟ آیا از جو کنونی ورزشگاه‌ها لذت می‌برید؟
جواب روشن است. متأسفانه چند صباحی است به جای لذت بردن از فوتبال و لذت بخشیدن به دنبال نفرت‌ورزی هستیم. محیط فوتبال هم به جای نشاط و سرخوشی تبدیل به فضای کینه‌ورزی و دشمنی شده است.
به شخصه از پند و اندرز و نصیحت بیزارم. هرگز هم در زندگی با نصیحت بزرگ‌تر‌ها کنار نیامدم و امروز هم قصد چنین کاری ندارم اما...
در حالی که مسعود شجاعی و سیدجلال حسینی کاپیتان‌های تراکتورسازی و پرسپولیس بیانیه مشترک داده و همه را دعوت به وحدت و دوستی کردند باز هم هواداران دو تیم به یکدیگر فحاشی کردند. چرا؟
کری‌خوانی هواداران فوتبال برای یکدیگر امری عادی و طبیعی در دنیای فوتبال است. به طور مثال باشگاه ناپولی پس از شکست یوونتوس برابر منچستریونایتد در لیگ قهرمانان آسیا توئیت کرد که «ما تنها تیم ایتالیایی هستیم که نباختیم.» پس از این توئیت هواداران ناپولی در فضای مجازی پست گذاشته و شعار‌هایی علیه تیم اینترمیلان سردادند.
تا بدین جای ماجرا اشکالی ندارد. شاید تشویق کاشیما از سوی هواداران تراکتورسازی هم ایرادی نداشته باشد و حتی بردن پرچم ژاپن به استادیوم آزادی به خاطر حضور سوگیتا در ترکیب تیم تبریزی توجیه‌پذیر باشد، اما اینکه یک بازی حساس و جذاب تحت تأثیر شعار‌های زشت و غیرورزشی قرار بگیرد توجیه ندارد.
مالک تراکتورسازی تبریز که دیروز ساعاتی قبل از بازی همه را دعوت به وحدت کرد می‌توانست زودتر دست به کار شود. باشگاه پرسپولیس هم باید به جای صدور بیانیه خشک و خالی برنامه‌ریزی بهتری انجام می‌داد که جلوی برخی اتفاقات را بگیرد، اما این‌طور نشد. بی‌تعارف درگذشته‌های نه چندان دور هم فضای مسابقات تراکتورسازی و پرسپولیس این چنین بود؟ گذشته‌ای که همه خوشحال بودیم. همه از فوتبال لذت می‌بردیم و همه در صلح و صفا بودیم. متأسفانه امروز فضای استادیوم مثل دیروز نیست. دوستی، رفاقت و وحدت جای خود را به کینه، عداوت و دعوای بی‌خود و بی‌جهتی داده که ظاهراً پایانی ندارد.
روی صحبت ما با مسئولان برگزاری مسابقات فوتبال است. با فدراسیون و کمیته انضباطی که باید برخورد قاطعی با مسببان آلوده کردن فضای استادیوم‌ها داشته باشند. در چنین فضایی تنها چاره محرومیت چند جلسه‌ای هواداران تیمی است که جو ورزشگاه‌ها را ملتهب می‌کنند. با این راهکار شاید در آینده‌ای نزدیک دوباره همگی از فوتبال لذت ببریم و فضای استادیوم‌های ورزشی مملو از نشاط و سرخوشی باشد. شاید!
ترکمان و عرب و ترک و لر و کرد و بلوچ
روزگاری نه کم از چند هزار است به سال
کاین همه بوده و یا کرده بدین ناحیه کوچ
باری اینان همه در طول زمان یافته رشد
از بسی نعمت این کشور و این آب و هواش
جمله ایرانی و همخوان و هماهنگ همند
در نگهداری این بوم و بر و برگ و نواش
... برتری نیست ز. اقوام دگر قومی را
همه هم‌پایه و هم‌قدر و عزیزند و شریف
همه در مذهب و آیین به حقیقت آزاد
لهجه‌هاشان چو زبان‌ها همه شیرین و لطیف
خبرورزشی/مهدی یکتا: دوستان، عزیزان و هواداران فوتبال بیایید کمی روراست باشیم. انصافاً فضای فعلی فوتبال و جو استادیوم‌ها راضی‌کننده است؟ آیا از جو کنونی ورزشگاه‌ها لذت می‌برید؟
جواب روشن است. متأسفانه چند صباحی است به جای لذت بردن از فوتبال و لذت بخشیدن به دنبال نفرت‌ورزی هستیم. محیط فوتبال هم به جای نشاط و سرخوشی تبدیل به فضای کینه‌ورزی و دشمنی شده است.
به شخصه از پند و اندرز و نصیحت بیزارم. هرگز هم در زندگی با نصیحت بزرگ‌تر‌ها کنار نیامدم و امروز هم قصد چنین کاری ندارم اما...
در حالی که مسعود شجاعی و سیدجلال حسینی کاپیتان‌های تراکتورسازی و پرسپولیس بیانیه مشترک داده و همه را دعوت به وحدت و دوستی کردند باز هم هواداران دو تیم به یکدیگر فحاشی کردند. چرا؟
کری‌خوانی هواداران فوتبال برای یکدیگر امری عادی و طبیعی در دنیای فوتبال است. به طور مثال باشگاه ناپولی پس از شکست یوونتوس برابر منچستریونایتد در لیگ قهرمانان آسیا توئیت کرد که «ما تنها تیم ایتالیایی هستیم که نباختیم.» پس از این توئیت هواداران ناپولی در فضای مجازی پست گذاشته و شعار‌هایی علیه تیم اینترمیلان سردادند.
تا بدین جای ماجرا اشکالی ندارد. شاید تشویق کاشیما از سوی هواداران تراکتورسازی هم ایرادی نداشته باشد و حتی بردن پرچم ژاپن به استادیوم آزادی به خاطر حضور سوگیتا در ترکیب تیم تبریزی توجیه‌پذیر باشد، اما اینکه یک بازی حساس و جذاب تحت تأثیر شعار‌های زشت و غیرورزشی قرار بگیرد توجیه ندارد.
مالک تراکتورسازی تبریز که دیروز ساعاتی قبل از بازی همه را دعوت به وحدت کرد می‌توانست زودتر دست به کار شود. باشگاه پرسپولیس هم باید به جای صدور بیانیه خشک و خالی برنامه‌ریزی بهتری انجام می‌داد که جلوی برخی اتفاقات را بگیرد، اما این‌طور نشد. بی‌تعارف درگذشته‌های نه چندان دور هم فضای مسابقات تراکتورسازی و پرسپولیس این چنین بود؟ گذشته‌ای که همه خوشحال بودیم. همه از فوتبال لذت می‌بردیم و همه در صلح و صفا بودیم. متأسفانه امروز فضای استادیوم مثل دیروز نیست. دوستی، رفاقت و وحدت جای خود را به کینه، عداوت و دعوای بی‌خود و بی‌جهتی داده که ظاهراً پایانی ندارد.
روی صحبت ما با مسئولان برگزاری مسابقات فوتبال است. با فدراسیون و کمیته انضباطی که باید برخورد قاطعی با مسببان آلوده کردن فضای استادیوم‌ها داشته باشند. در چنین فضایی تنها چاره محرومیت چند جلسه‌ای هواداران تیمی است که جو ورزشگاه‌ها را ملتهب می‌کنند. با این راهکار شاید در آینده‌ای نزدیک دوباره همگی از فوتبال لذت ببریم و فضای استادیوم‌های ورزشی مملو از نشاط و سرخوشی باشد. شاید!
