حرف آخر| همان بهتر که دکتر اکرامی نیست

خبرورزشی/مهدی هژبری؛ روزی که دکتر عباس اکرامی، بنیان‌گذار مکتب انسان‌ساز شاهین درگذشت، حواس فوتبال ما پی دعوا‌های آن‌ها بود که لمپن‌پروری می‌کردند و مسابقه فحاشی داشتند. در کمال تأسف روزی هم که مجسمه زنده‌یاد اکرامی به دست توانمند خواهرزاده هنرمندش در باشگاه شاهین نصب شد، باز نگاه این فوتبال بیمار به سمت این معلم اخلاق نرفت که نرفت.
اخلاق کالایی است که در این فوتبال خریدار ندارد. اگر غیر از این بود باید ده‌ها دوربین به باشگاه شاهین می‌رفت و از نصب مجسمه زنده‌یاد استاد اکرامی در این باشگاه فیلم و عکس و گزارش تهیه می‌کرد.
حیف... واقعاً حیف... بدجوری سقوط کرده‌ایم، اما صدای شکستن و خرد شدن استخوان‌های اخلاق بر اثر این سقوط هم ما را به خودمان نیاورده است.
حقیقت این است که دیگر داستان اخلاق‌مداری دکتر اکرامی که اخلاق و تحصیل را به ورزش ترجیح می‌داد، در این فوتبال خریدار ندارد. امروز اگر درباره دکتر اکرامی‌ها حرف بزنید، حوصله آدم‌ها را سر می‌برید. امروز مدل مو و تتو بیشتر از اخلاق خریدار دارد.
به قول استاد سیمین اکرامی، همان بهتر که دکتر اکرامی رفت و این روز‌ها را ندید و ما هم بیشتر از این شرمنده‌اش نشدیم!
پی‌نوشت: استاد سیمین اکرامی را هنردوستان می‌شناسند، هنرمند و مجسمه‌ساز برجسته ایرانی که علاقه‌ای به مصاحبه ندارد و ترجیح می‌دهد حتی نمایشگاه‌هایش را هم در سکوت برگزار کند. سیمین اکرامی، همسر استاد بهرام دبیری، نقاش صاحب سبک معاصر و خواهرزاده دکتر عباس اکرامی، بنیان‌گذار مکتب انسان‌ساز شاهین، مجسمه دایی‌اش را ساخت و در سکوت مطلق خبری در باشگاه شاهین نصب کرد... غم‌انگیز است که این دوره دیگر دوره اخلاق نیست و حتی مجسمه بنیان‌گذار مکتب شاهین هم کنجکاوی فوتبالی‌ها را برنمی‌انگیزد!