۰
چهارشنبه ۱۹ دی ۱۳۹۷ - ۰۸:۱۵
۰ |
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه

حالا به ویتنام فکر می‌کنیم. پرونده یمن بسته شد. شروع منطقی، محکم، بااراده، بابرنامه و گروهی قابل قبولی داشتیم به طوری که منتقدان نیز آن را تأیید کردند و یا سکوت نمودند.

خبرورزشی/جهانگیر کوثری؛ فضای موجود در فوتبال امروز ما که در ضمیرش نوعی بدبینی و اعتراض وجود دارد برای هیچ‌کس خوشایند نیست، اما پیروزی ۵ بر صفر ایران با قاطعیت یک تاکتیک برگزیده مقابل یمن حس خوبی در جامعه به وجود آورد و امید‌ها جان گرفت و مردم به تیم ملی امیدوار شدند. یمن تیم درجه‌یکی نبود، اما آسان و راحت هم نبود، اما کی‌روش با بهره‌گیری از روش مناسب چنان یمن را تحت فشار قرار داد که چاره‌ای جز تسلیم نداشت و این فشار تا آخر بازی ادامه داشت و یمن آن را پذیرفت. امتیاز کی‌روش نسبت به بقیه مربیان در این است که هر بازی را به طور جداگانه برنامه‌ریزی می‌کند و استراتژی خود را در درون پنهان می‌کند تا بازیکنانش دچار رؤیاسازی نشوند و تمام انرژی ذهنی و جسمی خود را در همان بازی پیش رو جمع نمایند. هر ۱۱ بازیکن ما در آغاز بازی به فکر پیروزی و شکستن دیوار دفاعی یمن بودند و در تقسیم بازی به پنج بخش، یک گل زدند و در طول بازی کاملاً بر یمن مسلط بودند. یمن سختی‌پذیر، خوب مقاومت کرد تا گل اول که ایران مانند یک مته بزرگ حرکت خود را ادامه داد و پس از گل پنجم ساکت شد و یمن را رها کرد و تازه این حریف بود که با سوت پایان نفسی کشید و راحت شد.
تیم ایران با قدرت تمام ۹۰ دقیقه کوبید تا با یورش‌های همه‌جانبه به هدف خود رسید. هر بازیکن در پست خود وظایفش را به شکل عالی انجام داد و آن‌کس که نتوانست، تعویض شد و تنها بیرانوند تحت فشار و آزمایش سخت قرار نگرفت. شاید تنها بازیکنی که کمی ضعیف‌تر از بقیه بازی کرد، احسان حاج‌صفی در دفاع چپ بود که تعداد پاس‌های اشتباهش غیرقابل پذیرش بود و برخلاف او رامین رضاییان عالی بود و روی گل‌های زده ما سهم بسیاری داشت. قصد آنالیز بازی را فعلاً نداریم تا برسیم به مرحله دوم و تیم کامل‌تری را به نقد بکشیم، اما یک نکته به وضوح دیده شد؛ برتری نیمکت ما نسبت به بقیه تیم‌ها.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدید امروز

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی