به گزارش خبرورزشی، چلسی مقابل بورنموث در لیگ برتر انگلیس با نتیجه 4-0 شکست خورد تا عملا از جمع مدعیان قهرمانی لیگ برتر انگلیس خارج شود و حالا تمرکزش را فقط برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان بگذارد. مائوریتسیو ساری سرمربی ایتالیایی چلسی بعد از این بازی ابتدا از هواداران تیم چلسی بابت این شکست عذرخواهی کرد و بعد در مورد کیفیت فنی بازی حرف زد و انتقادهایی جدی به عملکرد بازیکنان نیز داشت. فرهنگ عذرخواهی بعد از شکست، به ویژه بعد از شکستهای سنگین، به عنوان یک اصل جا افتاده بین اکثر مربیان دنیا به ویژه مربیان بزرگ، همیشه به چشم آمده است. آرسن ونگر در طول سالهای حضورش در آرسنال بارها بعد از شکستهای تیمش عذرخواهی کرد و با اینکه در این سالهای آخر مربی محبوبی نیز نبود، اما با ادبیات درست خود سعی میکرد به هواداران تیمش و به منتقدان خود، احترام بگذارد. یکی از آخرین عذرخواهیهای او به بعد از شکست آرسنال مقابل برایتون برمیگشت که با وجود اشتباه مسلم پتر چک دروازهبان آرسنال روی هر دو گل بازی که منجر به شکست 2-1 آرسنال شد، ونگر بعد از بازی ابتدا مسئولیت شکست را گردن گرفت و بابت آن شکست عذرخواهی کرد و بعد با حمایت از پتر چک، او را شایسته احترام دانست. ژوزه مورینیو پرتغالی که اصولاً مربی خوشاخلاقی نیست و به ویژه در کنفرانسهای مطبوعاتی با تندی جواب سئوالات را میدهد، بعد از شکست 4-0 منچستریونایتد مقابل چلسی در سال 2016 حرفهایش را در کنفرانس مطبوعاتی اینطور شروع کرد: «به عنوان لیدر این تیم، از همه هواداران منچستریونایتد در سراسر جهان عذرخواهی میکنم. باخت 4-0 نتیجه ای در شأن منچستریونایتد نیست...» سرمربی یونایتد بدون اینکه کسی از او چیزی بپرسد، صحبتش را با معذرت خواهی بابت یک شکست سنگین شروع کرد و با تمام عصبانیتی که بعد از آن بازی داشت (دیداری که در جریان آن، در کنار زمین حتی به آنتونیو کونته مربی وقت چلسی نیز بابت شادیهایش اعتراض کرد) بههیچوجه به کسی بیاحترامی نکرد.
الکس فرگوسن بزرگترین مربی تاریخ منچستریونایتد و یکی از بزگترین مربیان تاریخ فوتبال جهان نیز در بسیاری از موارد بابت شکستهای تیمش عذرخواهی کرد، حتی در فصلهایی که تیمش با اقتدار صدرنشین جدول انگلیس بود. سال 2011 و بعد از شکست خانگی یونایتد مقابل کریستال پالاس در جام اتحادیه، فرگوسن که از باخت 2-1 تیمش شوکه شده بود بدون اینکه عصبانیت و ناراحتی خود را پنهان کند گفت: «نمیدانم از کجا شروع کنم. معذرت میخواهم از هواداران چون این واقعاً نمایشی درحد منچسترینایتد نبود. نمیخواهم بازی خوب حریف را کماهمت کنم فقط میتوانم بگویم که بسیار ناراحت هستم.»
نمونههایی از این دست در فوتبال جهان بسیارند؛ زاکِرونی بعد از باخت امارات مقابل قطر در نیمهنهایی ابتدا از مردم امارات عذرخواهی کرد و گفت که میداند رسیدن به نیمهنهایی، باعث رضایت مردم این کشور نخواهد شد. اوزِبیو دیفرانچسکو سرمربی رم، چهارشنبه شب بعد از شکست 7-1 تیمش مقابل فیورنتینا در جام حذفی ایتالیا گفت هر صحبتی در این شرایط، حرف اضافه است، چه تاکتیکی چه تکنیکی. تنها کاری که میتوانم انجام دهم، عذرخواهی است.
نیازی نیست خبرنگاری از مربی درخواست عذرخواهی کند و نیازی نیست که مربی به خبرنگار، توهین کند و از کسی طلبکار باشد. شکست سنگین، در عرف مربیان بزرگ دنیا با عذرخواهی بعد از بازی همراه است، بدون هیچ قید و شرطی. مائوریستیو ساری هم، مثل همه مربیان با اخلاق حرفهای، شکست سنگین تیمش را گردن گرفت و عذرخواهی کرد. فرهنگی که هنوز برای بعضی از مربیان گویا جا نیفتاده است.