خبرورزشی/اردشیر لارودی؛ کم‌کمک داریم فراموش می‌کنیم آنچه ناسزاوارانه، در جام ملت‌ها بر تیم ملى رفت! یواش یواش، ٣٥ دقیقه بلاخیز بازى با ژاپن که به باد داد همه بازى‌هاى خوب و مقبول ملى‌پوشان را، به «طاق نسیان» می‌کوبیم! اندک‌اندک، در سایه بازى‌هاى لیگ برتر که حرارتى خاص دارد، به یاد می‌آوریم که زندگى ادامه دارد و متقاعد می‌شویم که باید به میدان برگشت و می‌کوشیم که کوشنده‌تر از هر زمانى، تلاش خود را دوچندان کنیم تا سعى‌مان مشکور باشد و در «باد» برد‌ها و باخت‌هاى قبلى نخوابیم!
نباید دیگر «اشتباه» تیم ملى را که مقابل ژاپن نقره‌داغ‌مان کرد و بهترین هدیه را، براى قهرمانى تقدیم تیم قطر و فلیکس سانچز نمود، تکرار شود!
نباید کوتاهى و قصور تیم ملى را تکرار کنیم! در هیچ سطح و هیچ کلاسى!
بازى‌هاى لیگ برتر، آیینه خوش‌نمایى از دار و ندار فوتبال ماست! چه اشاره کنیم به مقابله فولاد اهواز و پرسپولیس! چه منظورمان عملکرد ستودنى سپاهان باشد و یا گلباران و گلریزان استقلال!
اشکالات پرسپولیس که بیرون زد
* در «چنته» درندشت لیگ برتر، همه چیز می‌توان یافت و خود را در این دایره، به هر کارى توانا دید!
می‌توان به تحسین تیم منظم شده و نظم‌پذیر فولاد اهواز و افشین قطبى نازید و می‌توان اشکالات در حال بیرون زدن تیم پرسپولیس را دید! می‌توان هشدار داد که پرسپولیس، با این بضاعت حرکتى که «اینک» دارد، در لیگ آسیا، به زمین سفت می‌رسد! همان‌طور که تیم ملى هم در جام ملت‌ها، به زمین سفت که رسید، کم آورد!
باید حواس پرسپولیس را جمع این نکته‌ها کرد که سروش رفیعى در این سه بازى، عصاى دست برانکو نشد! جاى خالى شجاع- که اخلاق بچه‌ها را دارد و زود از کوره درمی‌رود- پرنشدنى می‌نماید! سیامک نعمتى، نه این است که هست و نه آنى که بود! باید متقاعد شد که بشار رسن، روى نیمکت اگر هم باشد، جانشینش هنر او را ندارد! و نیز هر دو مدافعان کنارى سرخپوشان تهران، کمتر رونده‌اند و بیشتر ایستا! با این اوصاف، هم در لیگ برتر حریفان دندان گردى می‌کنند مثل فولاد و هم باید نگران «السد» و بقیه بود! که، بهشت را به بها دهند نه به بهانه! به ویژه باید واقع‌بینانه، پرونده‌اى از صفر باز کرد براى فوتبال قطر که در لیگ آسیا، خیلى کمتر قطرى است و بیشتر از همیشه، قیافه و قواره تیم‌هاى منتخب را دارد! منتخبى از فوتبال درجه ٢ و درجه ٣ اروپا! تحت تأثیر مردانى مثل ژاوى و گابى و...
همه جا با قطر
* بازى سایپا را برابر حریف هندى دیدیم! هنوز فاصله بعید است! هنوز جلوتر و جلوتریم! ولى مسابقه ذوب‌آهن و حریف کویتى- تیم الکویت- جور دیگرى بود! منصوریان و ذوب‌آهن، همه‌جوره سخت‌جانى و غیرت‌ورزى کردند! غلبه بر کویت، به سادگى ممکن نشد! الکویت از تیم ٥، ٦ سال پیش السد قطر، الاهلى قطر و الشباب قطر، بهتر بود! اگر زود نجنبیم، اگر زود دست به‌کار نشویم، کویت هم می‌تواند یک قطر دیگر باشد! حواسمان باشد، خوابمان نرود!
امروز در همه عرصه‌هاى رقابتى، قطر را می‌بینیم که هست! قطر را می‌بینیم که بردنش، دیگر آسان نیست!
سایپا باید با الریان، بر سر صعود بجنگد و ذوب‌آهن (که تیم خوبى را دست و پا کرده است) با الغرافه! حریفانى در اندازه السد و الدحیل!
قطر می‌کوشد همه جا باشد! به نفع قطر است که همه جا حریف ایران باشد! این معنا را بفهمیم! براساس این فهم، دست به‌کار شویم!
خدا را چه دیدى، ملوان...
* در لیگ یک که باید تمام زمین‌هاى محل مسابقه اش را از نو ساخت، شاهد بال گشودن و «خرامان خرامان» خرامیدن ملوان هستیم! ملوان، یک حریف درجه اول را شکست داد و در طول بازى، سرخپوشان پاکدشت را دنبال خود کشید و ٢- صفر جلو افتاد تا یک گل تصادفى هم، پیروزى پربهایش را خدشه‌دار نکند! محمد احمدزاده، هم تیم خوبى ساخته است و می‌سازد و هم از مازیار زارع و پژمان نورى، دو همکار، دو مربى و دو مدیر فنى همه فن حریف، می‌سازد!
ملوان اگر به همین منوال ادامه دهد، چه بسا که...! خدا را چه دیدى!
نباید دیگر «اشتباه» تیم ملى را که مقابل ژاپن نقره‌داغ‌مان کرد و بهترین هدیه را، براى قهرمانى تقدیم تیم قطر و فلیکس سانچز نمود، تکرار شود!
نباید کوتاهى و قصور تیم ملى را تکرار کنیم! در هیچ سطح و هیچ کلاسى!
بازى‌هاى لیگ برتر، آیینه خوش‌نمایى از دار و ندار فوتبال ماست! چه اشاره کنیم به مقابله فولاد اهواز و پرسپولیس! چه منظورمان عملکرد ستودنى سپاهان باشد و یا گلباران و گلریزان استقلال!
اشکالات پرسپولیس که بیرون زد
* در «چنته» درندشت لیگ برتر، همه چیز می‌توان یافت و خود را در این دایره، به هر کارى توانا دید!
می‌توان به تحسین تیم منظم شده و نظم‌پذیر فولاد اهواز و افشین قطبى نازید و می‌توان اشکالات در حال بیرون زدن تیم پرسپولیس را دید! می‌توان هشدار داد که پرسپولیس، با این بضاعت حرکتى که «اینک» دارد، در لیگ آسیا، به زمین سفت می‌رسد! همان‌طور که تیم ملى هم در جام ملت‌ها، به زمین سفت که رسید، کم آورد!
باید حواس پرسپولیس را جمع این نکته‌ها کرد که سروش رفیعى در این سه بازى، عصاى دست برانکو نشد! جاى خالى شجاع- که اخلاق بچه‌ها را دارد و زود از کوره درمی‌رود- پرنشدنى می‌نماید! سیامک نعمتى، نه این است که هست و نه آنى که بود! باید متقاعد شد که بشار رسن، روى نیمکت اگر هم باشد، جانشینش هنر او را ندارد! و نیز هر دو مدافعان کنارى سرخپوشان تهران، کمتر رونده‌اند و بیشتر ایستا! با این اوصاف، هم در لیگ برتر حریفان دندان گردى می‌کنند مثل فولاد و هم باید نگران «السد» و بقیه بود! که، بهشت را به بها دهند نه به بهانه! به ویژه باید واقع‌بینانه، پرونده‌اى از صفر باز کرد براى فوتبال قطر که در لیگ آسیا، خیلى کمتر قطرى است و بیشتر از همیشه، قیافه و قواره تیم‌هاى منتخب را دارد! منتخبى از فوتبال درجه ٢ و درجه ٣ اروپا! تحت تأثیر مردانى مثل ژاوى و گابى و...
همه جا با قطر
* بازى سایپا را برابر حریف هندى دیدیم! هنوز فاصله بعید است! هنوز جلوتر و جلوتریم! ولى مسابقه ذوب‌آهن و حریف کویتى- تیم الکویت- جور دیگرى بود! منصوریان و ذوب‌آهن، همه‌جوره سخت‌جانى و غیرت‌ورزى کردند! غلبه بر کویت، به سادگى ممکن نشد! الکویت از تیم ٥، ٦ سال پیش السد قطر، الاهلى قطر و الشباب قطر، بهتر بود! اگر زود نجنبیم، اگر زود دست به‌کار نشویم، کویت هم می‌تواند یک قطر دیگر باشد! حواسمان باشد، خوابمان نرود!
امروز در همه عرصه‌هاى رقابتى، قطر را می‌بینیم که هست! قطر را می‌بینیم که بردنش، دیگر آسان نیست!
سایپا باید با الریان، بر سر صعود بجنگد و ذوب‌آهن (که تیم خوبى را دست و پا کرده است) با الغرافه! حریفانى در اندازه السد و الدحیل!
قطر می‌کوشد همه جا باشد! به نفع قطر است که همه جا حریف ایران باشد! این معنا را بفهمیم! براساس این فهم، دست به‌کار شویم!
خدا را چه دیدى، ملوان...
* در لیگ یک که باید تمام زمین‌هاى محل مسابقه اش را از نو ساخت، شاهد بال گشودن و «خرامان خرامان» خرامیدن ملوان هستیم! ملوان، یک حریف درجه اول را شکست داد و در طول بازى، سرخپوشان پاکدشت را دنبال خود کشید و ٢- صفر جلو افتاد تا یک گل تصادفى هم، پیروزى پربهایش را خدشه‌دار نکند! محمد احمدزاده، هم تیم خوبى ساخته است و می‌سازد و هم از مازیار زارع و پژمان نورى، دو همکار، دو مربى و دو مدیر فنى همه فن حریف، می‌سازد!
ملوان اگر به همین منوال ادامه دهد، چه بسا که...! خدا را چه دیدى!
