خبرورزشی/جهانگیر کوثری: استقلال به راحتی سه گل می‌خورد؟ مگر فوتبال ما به کجا رسیده است که الدحیل قطر که قهرمان دو جام باشگاه‌های آسیا سه گل از آن‌ها بخورد و پرسپولیس با تمام تماشاگران و هوادارانش از پس پاختاکور برنیاید. نگران شرایط حال حاضر فوتبال باشیم. عوامل زیادی می‌تواند در این افول پنهان نقش داشته باشد حتی رشد فزاینده ارز خارجی و تحریم‌ها! حتی تنش موجود بین ما و عربستان و امارات. بله عوامل سیاسی تأثیرات عجیبی برای شرایط فوتبال امروزی ما ایجاد می‌کند. از همین افاده‌های عربستان سعودی شروع می‌شود و تا فیفا پیش می‌رود. چند تا نخودی مثل امارات، بحرین و اردن هم خودشان را قاطی ماجرا می‌کنند و اسرائیل هم بر آن می‌دمد تا شاید استفاده‌های سیاسی و منطقه‌ای خود را بیشتر کند. خلاصه شرایط خوبی بر فوتبال حاکم نیست و کم کم پول خرید این چند بازیکن به اصطلاح خارجی را نخواهیم داشت. مواظب تیم امید باشید و پیشه سازندگی را پیش بگیرید و باشگاه‌ها بروند در لاک ایجاد پشتوانه که دیگر با سه میلیارد تومان هم نمی‌توانیم یک آفریقایی را به فوتبال باشگاه‌های خود بیاوریم. مگر از نوع زانو خراب‌ها و مچ پیچیده‌هایش. با تغییر مدیرعامل و سرمربی و این و آن هم کار درست نمی‌شود. فوتبال ما به دلیل شرایط خاص سیاسی در منطقه و شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و نیازی که فوتبال به ارز دارد کارش پیچ می‌خورد و مدیریت آن هر روز سخت‌تر و حادتر می‌شود. باور کنید باشگاه‌ها یک به یک زمین می‌خورند و اگر پول‌های واریزی دولتی نباشد ادامه این مسیر مشکل خواهد شد.
حتماً می‌گویید چه کنیم؟ چه باید کرد؟ راهش حرکت به سوی خودکفایی، پایین آوردن توقع مسئولان و مردم و رفتن به سمت سازندگی در باشگاه‌ها و اهمیت دادن به تیم‌های پایه و از خرج‌های اضافی کاستن، شاید در این وانفسا دیگر مقام و جام هم نیاوریم که اتفاقاً چنین هم شده است. ما از سال ۱۹۹۳ به این طرف در باشگاه‌ها جام نداشته‌ایم. ما از المپیک ۱۹۷۶ مونترال به این طرف به المپیک نرفته‌ایم. ما در جوانان و نوجوانان بعد از دهه ۷۰ دیگر قهرمان نشده‌ایم. رشته‌های انفرادی تعریف هویتی و اجتماعی خود را دارد. کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو هر یک جامعه‌شناسی تعریف شده خودش را دارد، اما فوتبال نیازمند بسیاری از شاخص‌های امروزی اقتصادی است و باید پول باشد تا پول بیاید. کارمان کمی در این رشته سخت و پیچیده شده است و نمی‌دانم با مهدی تاج تا کجا می‌توانیم پیش برویم.
حتماً می‌گویید چه کنیم؟ چه باید کرد؟ راهش حرکت به سوی خودکفایی، پایین آوردن توقع مسئولان و مردم و رفتن به سمت سازندگی در باشگاه‌ها و اهمیت دادن به تیم‌های پایه و از خرج‌های اضافی کاستن، شاید در این وانفسا دیگر مقام و جام هم نیاوریم که اتفاقاً چنین هم شده است. ما از سال ۱۹۹۳ به این طرف در باشگاه‌ها جام نداشته‌ایم. ما از المپیک ۱۹۷۶ مونترال به این طرف به المپیک نرفته‌ایم. ما در جوانان و نوجوانان بعد از دهه ۷۰ دیگر قهرمان نشده‌ایم. رشته‌های انفرادی تعریف هویتی و اجتماعی خود را دارد. کشتی، وزنه‌برداری و تکواندو هر یک جامعه‌شناسی تعریف شده خودش را دارد، اما فوتبال نیازمند بسیاری از شاخص‌های امروزی اقتصادی است و باید پول باشد تا پول بیاید. کارمان کمی در این رشته سخت و پیچیده شده است و نمی‌دانم با مهدی تاج تا کجا می‌توانیم پیش برویم.
