خبرورزشی/جهانگیر کوثری؛ ذهنیت کلی ورزشکاران و حتی هنرمندان اینگونه است که تمام افتخارات شخصی را متعلق به خانواده خود میدانند و یادگارهای دوران افتخار را دوست دارند در خانه خود و برای فرزندان و نوههای خود نگه دارند، اما آنها که ملی فکر میکنند و دوراندیشاند خوب میدانند در موزه برای هزاران سال شاید این آثارشان پابرجا بماند. موزه ورزشی المپیک لوزان در ۶۰ کیلومتری لوزان گنجینه این آثار است. فرانسیس گبه، رئیس موزه لوزان یکی از شیفتگان هنر و ورزش است، چون کسانی که به این جنبش و المپیک عشق دارند. سامارانش، رئیس قدیمی کمیته بینالمللی المپیک از جمله این افراد بود که به آینده المپیک و ورزش فکر میکرد. در موزه المپیک لوزان که بزرگترین مرکز جهانی است که مجموعه اطلاعات نوشتاری، دیداری، شنیداری و آمار و ارقام و مدالها و جامها و تندیسها را در خود پذیرفته و هر المپیک را با شرح و آمار در گوشهگوشه موزه میتوان دید و خواند و حتی موسیقیهای ساخته شده برای ورزش و المپیک را و نمادهای منطبق با منشور المپیک و نقاشیهایی که به المپیک و ورزش ارتباط پیدا میکند. نزدیک به صد هزار مدال، آثار و لوح در این موزه به چشم میآید. مشعلها، لوازم ورزشی، تمبر و سکه و یادگارها. آثار تصویری و ویدئویی، دیجیتالی و در بخش نمایشگاههای دائمی که تاریخ المپیک و جنبشهای آغازین آن به نمایش گذاشته میشود. کتابخانه زیبا با آثار نفیس و این موزه الگوی ما شد. موزه ورزش کمیته ملی المپیک ما نیز در آغاز راه و در مساحت بزرگ زیربنایی ۱۲۶۰۰ متر مربع که نسبت به موزههای دیگر جهان ابعاد وسیعی است و در چهار طبقه فعلاً تعریف شده و این آغاز مهم را به فال نیک میگیریم و با این حرکت ورزش ایران به ماندگاری تاریخی خواهد رسید و تمام قهرمانان میتوانند در قسمتهای مختلف موزه خود را در این حرکت بینالمللی و فرهنگی و ورزشی شریک بدانند، مبارک است.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
موزه ورزش افتتاح شد البته با سخنرانیهای طولانی سه مسئول سیاسی و ورزشی که لزومی هم برای این طولانی بودن حس نمیشد، اما یک حرکت تاریخی و فرهنگی و ورزشی شکل گرفت و باور قهرمانان به چنین مکانی از اتفاقات عجیب و مثبت ورزش بود.