خبرورزشی/ آرتین زهرابی؛ فوتبال، نه برای آنهایی که از آن دورند و عاشقانههای خود را با کنترل از راه دور میسنجد که برای افرادی که در دل این ورزش حضور دارند همیشگی نیست. فوتبال برای آنها تا ابد نمیماند.
درست مثل تجربهای که با کارلوس کیروش داشتیم. او پس از 8 سال از فوتبال ایران رفت. جدایی کیروش از فوتبال ایران در یک سیکل طبیعی اما با آمیزهای از اتفاقات تازه دیگر همراه بود که ماجرا را عجیبتر از همیشه میکند.
از دست دادن این همه چهره در این چند وقت به همین سادگی نیست؛ از جمله جدایی ناگهانی برانکو ایوانکوویچ از پرسپولیس. تعطیلی برنامه 90 و غیبت عادل فردوسیپور در گزارشهای فوتبال. باز هم از جمله خداحافظی عجیب علیرضا فغانی و رفتن یک داور برجسته بینالمللی از فوتبال ایران، پیش از او خبر مهاجرت مزدک میرزایی...
فوتبال ایران مگر چقدر انسانهای درجه یک، کنار خود دارد که در یک بازه زمانی کوتاه و مشخص، این همه آدم را از دست بدهد؟ در یک محدوده زمانی از پیش تعیین شده یا حتی اتفاقی، آیا ظرفیت تولید مجدد یا پیدا کردن چهرههای تاثیرگذار در این فوتبال وجود دارد؟
تجربهای بزرگ به ما نهیب میزند آنچه در فوتبال ایران در زمینه از دست رفتن انسانهای اثرگذار اتفاق افتاده متاسفانه هیچ باز تولیدی در بر نداشته است؛ متاسفیم که بگوییم خوبهایی که از این فوتبال جدا شدند هرگز جانشین نداشتهاند...
یادآوری این موضوع میدانیم دردی را دوا نمیکند اما حواسمان باشد که در این فوتبال چه میگذرد؛ هر روز بدتر از دیروز!