خبرورزشی/ کاوه علیاسماعیلی؛ در هیاهوی زشت و غمانگیز فوتبال کشور فقط همین یک مورد را کم داشتیم؛ یک کودک 6 ساله که همراه پدرش برای تماشای بازی و البته فروش یکسری محصولات در کیوسکهای مجموعه، به ورزشگاه آزادی رفته بود، با میلههای گیت کنترل بلیت برخورد میکند و بر اثر برقگرفتگی، جان نازنینش را از دست میدهد. تصورش هم دیوانهکننده است. چطور امکان دارد پسرکی که فقط هیجان یک بازی ممکن بود او را به ورزشگاه بکشاند، شب به خانه برنگردد و به خاطر سوءمدیریت مسئولان در امر بلیتفروشی و تغییرات گسترده در تصمیمات مدیریتی، از میانمان پر بکشد آنهم با یک مرگ دردناک و دلخراش. کسانی که مدیریت فوتبال را برعهده دارند، حتی نمیتوانند یک کار عادی به نام بلیتفروشی را بدون تلفات به انجام برسانند. میلیاردها تومان خرج نصب گیت در اطراف ورزشگاه شد، اما هیچ استفادهای از آن نمیشود. آن وقت یکی از مسئولان میگوید برای کنترل بلیت الکترونیکی و کارت ملی تماشاگران، ۱۵۰ متر دورتر از گیتها، داربست زدیم. این موضوع در حالت عادی خندهدار است که گیت میخریم، اما باز هم مجبوریم برای حضور تماشاگران داخل استادیوم، داربست ببندیم. اتفاق تلخ دیگر اینجاست که داربستها را با سیمهای برق به یکدیگر متصل میکنند. دهها نفر از آن عبور میکنند و فقط یک کودک 6 ساله است که بر اثر برخورد صورتش با این داربستها جان خود را از دست میدهد. یعنی ابعاد این حادثه میتوانست فجیعتر باشد و منجر به قربانی شدن افراد دیگری شود. قرار بود فوتبال به جامعه نشاط هدیه بدهد، اما حالا حواشی این ورزش، جان آدمها را میگیرد. صدها نفر از تماشاگران اعتقاد داشتند برای خرید بلیت با مشکل مواجه شدند و وقتی بلیت خریدند، باید از داربستهای مرگ عبور میکردند. حالا باید پرسید با این وضعیت، چطور میخواهند شهرآورد ۹۰ را برگزار کنند؟
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
قرار بود فوتبال به جامعه نشاط هدیه بدهد، اما حالا حواشی این ورزش، جان آدمها را میگیرد.

