خبرورزشی/ جهانگیر کوثری؛ مردان سال فوتبال، مردان سال اروپا، سبک‌ها، ابداعات و طراحان (مربیان) بزرگ. کجاست آن ذهن خلاق هربرت چاپمن (مربی آرسنال ۱۹۲۵) که سیستم و شیوه بازی را نقاشی کرد و ستاره‌ها را در خانه‌های مثلثی خود قرار داد و تاکتیک‌های انقلابی را به وجود آورد. او ۵ سال بعد ناگهان به دلیل بیماری ذات‌الریه درگذشت وگرنه فوتبال با او به دستاورد‌های نوینی می‌رسید. امروز هم فوتبال با اربابان علم فوتبال دچار تحولات بزرگی شده است. از دهه هفتاد رینوس میشل، گاس هیدینک، ارنست هاپل، هلموت شوئن، دتمار کرامر، باب پیزلی، مات بوسبی و... ظهور یوهان کرایف که او را می‌توان استاد و پروفسور فوتبال نامید. ستاره دهه هفتاد که سه جام اروپا را پی‌درپی با آژاکس گرفت و سپس بارسلونا را متحول کرد و زیربنای فوتبال اصیل را در کاتالونیا شکل بخشید، سه بار مرد سال فوتبال جهان شد. قبل از او نیز فوق ستاره‌هایی قلب میلیون‌ها فوتبالی را به دست آورده بودند. روماریو، لینِکر، پاپن، فان‌باستن، باجو، وه‌آ، زیدان، برگ‌کمپ، فیگو، ریوالدو، شوچنکو، رونالدینیو، کاکا و بزرگان دیگر و مرد افسانه‌ای به نام دیگو مارادونا ستاره استثنایی تمام دوران.
در ۱۰ سال اخیر حکومت در دست یک پرتغالی به نام رونالدو و یک آرژانتینی به نام مسی بوده است و ۱۰ سال عرصه را بر همه تنگ کردند و هر کدام ۵ بار مرد برتر شدند، اما امسال برخلاف پیش‌بینی‌ها و به دور از معیار‌های منطقی، لیونل مسی این رقابت را برد و برای ششمین سال مرد برتر فوتبال جهان شد. کارشناسان بزرگ فوتبال جهان به این انتخاب اعتراض دارند و می‌گویند مسی با کدام مقام‌ها و موفقیت‌ها برترین مرد جهان شد؟ از جاناتان ویلسون تا بابی رولزریس و تا نویسندگان بزرگ برزیلی و اروپایی همه روی این انتخاب انگشت گذاشتند. مسی در ۳۲ سالگی شایسته این انتخاب بود؟ یا فان‌دایک می‌توانست مانند مودریچ برترین بازیکن سال باشد؟
