خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ با وجود ارادتی که به اکثر مجریان عزیز برنامه‌های ورزشی تلویزیون دارم، رویکرد آن‌ها در مواجهه با چهره‌های فوتبالی را نمی‌پسندم.
این که یک مجری جلوی مهمان برنامه بنشیند و فقط سر تکان بدهد و حرف‌هایش را تأیید کند اصلاً چیز قشنگی نیست و هیچ مخاطبی را جذب نمی‌کند. برنامه‌های ورزشی تلویزیون قرار نیست نقش تلویزیون‌های اینترنتی فدراسیون فوتبال و باشگاه‌های مطرح را بازی کنند. کاری که الان این مجریان عزیز می‌کنند را سال‌ها زنده‌یاد بهرام شفیع کرد و جواب نداد. یعنی نه تنها جواب نداد که کلی هم منتقد داشت. بزرگ بودن مهمان برنامه و یا سخت شدن دعوت از چهره‌های مطرح دلیل نمی‌شود که آقای مجری جلوی مهمان برنامه بنشیند و فقط حرف‌های او را تأیید کند. در مصاحبه پیمان یوسفی با مهدی تاج شاهد حتی یک سؤال چالشی از سوی پیمان نبودیم در حالی که عملکرد تاج در قرارداد با ویلموتس کلی جای سؤال داشت. متأسفانه رویه سایر برنامه‌های ورزشی هم تا حدی همین است و عملاً می‌بینیم که مجریان تحت‌الشعاع اسم و رسم و موقعیت مهمانان برنامه هستند. چیزی که عادل فردوسی‌پور را (به رغم تمام ایراداتش) متفاوت می‌کرد همین بود که مقابل مهمان حضوری یا تلفنی برنامه تماشاگر نبود و آن‌ها را به چالش می‌کشید. هنوز آن مصاحبه چالشی عادل با سعید آذری مدیرعامل وقت ذوب‌آهن که خطاب به او گفت لطف کنید و دیگر روی خط برنامه ۹۰ نیایید، در ذهن فوتبال‌دوستان هست. عادل از این چالش‌ها زیاد داشت و البته گاهی اشتباه هم می‌کرد، اما مخاطب بعد از تماشای ۹۰ حس می‌کرد که سرش کلاه نرفته و تماشاگر یک برنامه تلویزیونی هواداری و یک‌سویه نبوده است. مردم از اکثر چالش‌هایی که در ۹۰ ایجاد می‌شد لذت می‌بردند و حتی وقتی یکی مثل علی دایی به این برنامه می‌رفت به شدت سؤال‌پیچ می‌شد.
متأسفانه بعضی از مجریان برنامه‌های ورزشی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی تلویزیون چنان ذوبِ در مهمان برنامه می‌شوند که کم مانده آب از لب و لوچه‌شان جاری شود. طرف جلوی یک فوتبالیست معمولی نشسته، ولی انگار مشغول مصاحبه با دیه‌گو مارادوناست! حالا این که چه زمانی قرار است این رویه غلط عوض شود را باید از خود مجریان محترم که اتفاقاً اکثر آن‌ها بچه‌های خوب و بااستعدادی هم هستند، سؤال کرد.
این که یک مجری جلوی مهمان برنامه بنشیند و فقط سر تکان بدهد و حرف‌هایش را تأیید کند اصلاً چیز قشنگی نیست و هیچ مخاطبی را جذب نمی‌کند. برنامه‌های ورزشی تلویزیون قرار نیست نقش تلویزیون‌های اینترنتی فدراسیون فوتبال و باشگاه‌های مطرح را بازی کنند. کاری که الان این مجریان عزیز می‌کنند را سال‌ها زنده‌یاد بهرام شفیع کرد و جواب نداد. یعنی نه تنها جواب نداد که کلی هم منتقد داشت. بزرگ بودن مهمان برنامه و یا سخت شدن دعوت از چهره‌های مطرح دلیل نمی‌شود که آقای مجری جلوی مهمان برنامه بنشیند و فقط حرف‌های او را تأیید کند. در مصاحبه پیمان یوسفی با مهدی تاج شاهد حتی یک سؤال چالشی از سوی پیمان نبودیم در حالی که عملکرد تاج در قرارداد با ویلموتس کلی جای سؤال داشت. متأسفانه رویه سایر برنامه‌های ورزشی هم تا حدی همین است و عملاً می‌بینیم که مجریان تحت‌الشعاع اسم و رسم و موقعیت مهمانان برنامه هستند. چیزی که عادل فردوسی‌پور را (به رغم تمام ایراداتش) متفاوت می‌کرد همین بود که مقابل مهمان حضوری یا تلفنی برنامه تماشاگر نبود و آن‌ها را به چالش می‌کشید. هنوز آن مصاحبه چالشی عادل با سعید آذری مدیرعامل وقت ذوب‌آهن که خطاب به او گفت لطف کنید و دیگر روی خط برنامه ۹۰ نیایید، در ذهن فوتبال‌دوستان هست. عادل از این چالش‌ها زیاد داشت و البته گاهی اشتباه هم می‌کرد، اما مخاطب بعد از تماشای ۹۰ حس می‌کرد که سرش کلاه نرفته و تماشاگر یک برنامه تلویزیونی هواداری و یک‌سویه نبوده است. مردم از اکثر چالش‌هایی که در ۹۰ ایجاد می‌شد لذت می‌بردند و حتی وقتی یکی مثل علی دایی به این برنامه می‌رفت به شدت سؤال‌پیچ می‌شد.
متأسفانه بعضی از مجریان برنامه‌های ورزشی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی تلویزیون چنان ذوبِ در مهمان برنامه می‌شوند که کم مانده آب از لب و لوچه‌شان جاری شود. طرف جلوی یک فوتبالیست معمولی نشسته، ولی انگار مشغول مصاحبه با دیه‌گو مارادوناست! حالا این که چه زمانی قرار است این رویه غلط عوض شود را باید از خود مجریان محترم که اتفاقاً اکثر آن‌ها بچه‌های خوب و بااستعدادی هم هستند، سؤال کرد.
