خبرورزشی/ علی جوادی؛ انتشار فایل صوتی دیروز مانند همه مواردی که با آن مواجه میشویم، دو قطبی شدیدی به وجود آورد. عدهای بر این باور بودند که نباید با این شکل زننده با آبروی دیگران بازی کرد و عدهای دیگر معتقدند که فرد باید تعهدی در قبال حرفهای خود داشته باشد.
اما در این میان موردی هست که ناخواسته و خودخواسته، دیده نمیشود: شفافیت و صداقت. این فایل در پس یک جلسه خصوصی ضبط شد، توسط فردی که احتمالاً ظاهر روابط با منزوی را حفظ کرده بود. باشگاه استقلال و دیگر باشگاهها و همه نهادهای ورزشی آیا میتوانند همه تصمیمها، اعداد، بدهیها و طلبها را شفاف بیان کنند؟ اگر مواردی از این دست را میشود به مردم گفت، چرا نباید ریز تصمیمهای هیئتمدیره استقلال را به هواداران گزارش داد؟ و اگر نمیشود گفت، چرا باید شفافسازی مدیران ما اینگونه و تا این حد زشت باشد؟
بیتردید عدهای به دنبال تسویه حساب بودند (که البته در تاریخ ما کمسابقه و بیسابقه نیست)، اما چرا ما باید خدمه چنین تسویه حسابهایی باشیم؟ شفافیت در ورزش ما به اکسیری نایاب تبدیل شده، اما اصلاً نمیتوان بردن آبروی دیگران را در زمره زیرمجموعههای شفافسازی دستهبندی کرد.
کاش آنها که با این قبیل کارها خود را مدافع شفافسازی عنوان میکنند، حرفهای خود را هم خیلی شفاف بزنند حتی آن دسته از حرفها که برای یارگیری در جلسههای شبانه در خانه دوستان مطرح میشود.