خبرورزشی/ فرهاد اشراقی؛ قوانینی که در فوتبال ایران وضع می‌شود سر تا پا ایراد دارد مگر آنکه استثنائاً یک جا‌هایی خلافش ثابت شود. چند سال قبل دوستان سئول‌نشین قانون «سقف قرارداد» را گذاشتند که خیلی شیک و مجلسی تبدیل شد به کف قرارداد و قیمت بازیکن ۵۰ میلیونی هم شد همان ۳۵۰ میلیونی که سقف تعیین کرده بودند! بعد دوستان دیدند که چه بازار خوبی! پس آمدند قانون منع خرید گلر خارجی را گذاشتند که خروجی‌اش شد افزایش ۵، ۶ برابری قیمت گلر‌های داخلی آن‌هم بدون اینکه کیفیت فنی آن‌ها بالا برود! در حال حاضر هم همان تفکر در فوتبال ما حاکم است و مغز‌های متفکر دور هم نشسته‌اند و قانون من‌درآوردی دیگری به‌نام منع حضور مربی و بازیکن خارجی با یکسری استثنا‌ها (مثل الکس نوری) تصویب کرده‌اند! خوشبختانه این قانون هم بلافاصله جواب داد و قیمت بازیکن و مربی داخلی درست مثل سکه و دلار و یورو چندبرابر شد! یعنی این مغزی که بعضی از ما ایرانی‌ها در گران کردن داریم اگر در سایر موارد داشتیم، واقعاً خوب بود، اما خب به‌طور مادرزادی فقط بلدیم جنس‌ها و آدم‌ها را گران کنیم و ارزان کردن را بلد نیستیم. در همین چند روز گذشته قیمت بازیکن ۵/۱ میلیاردی شده ۸ میلیارد و مربی ۱۴، ۱۵ میلیاردی هم که الحمدلله کم نداریم. حالا یک موقع هست که کیفیت‌ها بالا می‌رود، آدم می‌گوید خب دلار گران شده و تورم است. بستنی و پفکی که هزار تومان بود شده ۴، ۵ هزار تومان آن هم با کیفیت نازل‌تر! در فوتبال هم همین است. بازیکنی که ۵/۱ میلیارد می‌گرفت، حالا ۸ میلیارد می‌گیرد تا بیشتر از قبل بدنش را تتو کند و قلیان بکشد. هرچند قلیان کشیدن مشکل پنجم، ششم فوتبالیست‌های ایرانی هم نیست.