خبرورزشی – آرتین زهرابی؛ به این بخش از حرفهای معاون ورزش قهرمانی و حرفهای وزارت ورزش و جوانان توجه کنید: «ایران جز اولین کشورهایی است که کاروان ورزشکاران المپیکی خود را واکسینه می‌کند.»
***
این حجم از ذوق‌زدگی درباره واکسیناسیون ورزشکاران که هنوز آمار درست و درمانی هم در این زمینه وجود ندارد برای ما عجیب است؛ چون وقتی از برخی ورزشکاران درباره این مسئله سؤال می‌شود می‌فرمایند ما واکسن عشق و تعصب زده‌ایم!
اگر قرار است خبرهای خوب را این طور در بوق و کرنا کنیم، بهتر است هر اعتراض دیگری را هم در این زمینه بررسی کنیم. راستی شما دوست دارید درباره واکسن با هم وارد بحث شویم و نیاز مردم را در قیاس با آنچه انجام شده به رخ کسی بکشیم؟
اگر ما جزو اولین کشورهایی هستیم که واکسیناسیون ورزشکاران را انجام داده‌ایم بهتر است به سایر شاهکارها هم اشاره کنیم؛ اصلا جای دوری نمی‌رود!
ما اولین کشوری هستیم که در فوتبال، زمین چمن به اندازه کافی نداریم و شاید جزو معدود کشورها که در شمال کشور و شرایط آب و هوایی و طبیعت بکر، به جای چمن طبیعی به چمن مصنوعی روی آورده‌ایم. سالن های ورزشی در شهرستان‌های نه چندان دوردست، بعضا تبدیل به ویرانه شده‌اند؛ در این زمینه هم کم رکورد نزده‌ایم.
در فوتبال جزو معدود کشورهایی هستیم که به سادگی حق میزبانی را از ما سلب می‌کنند و باید رنج سفر پرماجرا به هندوستان را تحمل کنیم! سعودی‌ها در اعتراض به مسائل سیاسی، حاضر به بازی در کشورمان نیستند اما کنفدراسیون، مجبورمان می کند در خاک عربستان به میدان برویم.
ما جزو معدود کشورهایی هستیم که یک مربی خارجی را از بلژیک به ایران می‌آوریم و در ازای دو ماه بیکاری مفرط و البته سیر و سیاحت و به مخاطره افتادن پروسه صعود تیم ملی به جام جهانی، تاوانی ۱۵۰ میلیارد تومانی هم باید بدهیم.
ما جزو معدود کشورهایی هستیم که ستاره فوتبالمان در انتخابات فدراسیون رای نمی‌آورد؛ درعوض کاندیدایی که حتی در عمرش توپ فوتبال را بغل نکرده حائز اکثریت آرا می‌شود. این هم حاصل عملکرد مدیریتی‌اش در کمترین زمان ممکن؛ بفرمایید جمعش کنید!
وقتی به افتخارات خودمان در هر مقطع زمانی می‌بالیم و از این مدیریت مشعشع نیز قاطعانه دفاع می‌کنیم، یادمان باشد که کجا ایستاده‌ایم، چه وضعیتی داریم و آمارها چگونه با ما در دنیا حرف می‌زنند...
بیشتر بخوانید:
