نوش به حال نسل ما که چنین بزرگانی رو در فوتبال مملکت دیدیم.. دربی وقتی لذت داشت که یه سمت علی آقا پروین بود ‌‌کنار دستش جناب ناصر ابراهیمی، سمت دیگه شادروان منصورخان پدر استقلال بود و کنارش پرویزخان مظلومی. شبیه شطرنج بود دربی هایی که این بزرگان داشتن..دربی اونوقتا کیف داشت که نیمکت تیمها هر کدوم یه طرف زمین بود..بادش بخیر آقا محسن عاشوری وسط زمین میخواست پاس بده به مهاجمش، ما استقلالیا دل تو‌دلمون خالی میشد، اینور شادروان احدی و جعفر آقا مختاریفر توپ میگرفتن پرسپولیسیا قبض روح‌میشدن.. یادش بخیر.. ۹ ساله م بود معروفترین واگذار نشدنی ترین دربی رو دیدم. بالای نورافکنها تماشاچی نشسته بود..

جام پورحیدری کسب کرد خبرورزشی چه تبلیعی واسه حجازی میکنه

واقعا تکرار نمی شوند