خبرورزشی - آرتین زهرابی؛ رئیس فدراسیون فوتبال در مصاحبه ای با یکی از شبکه‌های تلویزیونی ضمن تقدیر از زحمات ۲، ۳ ماهه خودش در فدراسیون فوتبال تصمیماتی که در این مدت گرفته شده را مدبرانه خوانده است.
این مدیریت مدبرانه که عملکرد مشعشع آن را در سلب میزبانی از تیم‌های ایرانی، از دست رفتن میزبانی تیم ملی در راه صعود به جام جهانی، انتخاب عجیب سرپرست برای تیم ملی، بر باد رفتن ساختمان فدراسین فوتبال و تبدیل سند شش دانگ آن به نام یک شرکت طلبکار، استعفای غیرمنتظره یکی، دو عضو فدراسیون و ... را دیده ایم به سادگی قابل تشخیص است.
از نظر شرایط اعتباری و وجاهت مدیریت هم به عینه مشاهده کردیم کنفدراسیون فوتبال آسیا که در خصوص اعزام تیم‌های ملی فوتبال ساحلی آسیا به جام جهانی روسیه تصمیم گیرنده بود، ایران را در فهرست خود قرار نداد؛ در نتیجه دفاع از این عملکرد مدبرانه به قدری سخت است که رئیس فدراسیون فوتبال می‌گوید در اغلب موارد رسانه‌ها را نمی‌خواند!
عجیب است آقای رئیس که ادعا می‌کند هیچ رسانه ای را مطالعه نمی‌کند به خوبی از نقدهای منتشر شده در تمامی‌رسانه‌ها اطلاع دارد؛ در غیر این صورت، او از کجا متوجه شده دیدار با شخصیت‌های سیاسی به ملاقات‌های نمایشی تعبیر شده است؟ می‌فرمایند باور کنید من بیشتر مواقع رسانه‌ها را نمی‌خوانم! با عرض معذرت باور می‌کنیم آقای رئیس؛ باور می‌کنیم! شما رسانه‌ها را نمی‌خوانید؛ چون اگر خواننده نقدهای دلسوزانه و راهگشای فوتبال بودید، این ادبیات شما نبود، این طرز سخن گفتن و پاسخگویی نبود...
رئیس فدراسیون لابد فراموش کرده در روزهایی که مسولیت مهمی‌در فوتبال نداشت در دفتر روزنامه‌های ورزشی رفت و آمد می‌کرد و به شهادت عکس‌های موجود و آرشیوی، او برای این دید و بازدیدها علاقه ای شگرف داشت؛ حالا چه شده که مطالعه رسانه‌ها و خواندن نقدهای ورزشی برای رئیس فدراسیون فوتبال جذابیت ندارد؟
رئیس فدراسیون در حالی از ملاقات‌ها با شخصیت‌های سیاسی دفاع می‌کند که یادش رفته منتقدان به دفعات گفتند معطلی پشت در اتاق وزیر و وکیل و رئیس برنامه و بودجه کشور، باید منجر به حل مشکلات اساسی و پیچیده فوتبال شود؛ از شما سوال می‌کنیم آیا این دید و بازدیدها منجر به نجات یافتن ساختمان فدراسیون شد یا یگانه دارایی مهم فوتبال هم بر باد رفت؟
رئیس فدراسیون در همین مصاحبه می‌گوید تصمیمات و انتخاب‌هایم بر مبنای عقلانیت بود اما او بازهم فراموش کرده اگر عقلانیت چاشنی همه تصمیم‌سازی‌ها بود پس این حجم از انتقادهای کاملا ورزشی و تخصصی ناشی از چیست؟ منتقدان مگر دشمن فوتبال کشور هستند که آنچه رئیس جدید به این ورزش دیکته می‌کند را نمی‌پسندند؟
راهی که فدراسیون فوتبال در حال حاضر می‌رود، چه تفاوتی با گذشته دارد که رئیس جدید، همه تصمیماتش را مدبرانه می‌داند و تاریخ را شهادت می‌گیرد که بعدها به نفع او قضاوت خواهد کرد؟ تعریف و تمجید از عملکرد خود و خط و نشان کشیدن برای این و آن، همان راهی بود که کفاشیان و تاج هم رفتند اما به اندازه وضعیت امروز در تعریف از خود مرتکب زیاده گویی نمی‌شدند. ما که یادمان نرفته؛ اهالی فوتبال و منتقدان هم مسلما فراموش نخواهند کرد...
*عکس: علیرضا زینلی
