خبرورزشی - گودرز حبیبی یکی از بهترین بازیکنان استقلال در دهه ۴۰ بود و جام‌های آبی را با این تیم بالای سر برد. او در تیمی عضویت داشت که نیم قرن پیش برای اولین بار عنوان قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا را برای فوتبال ایران به ارمغان آورد.
شما در سالی که استقلال برای اولین بار قهرمان آسیا شد در تمام بازی‌ها ثابت بودید اما در فینال فرصت حضور در این مسابقه را به دست نیاوردید.
بازی نکردن من یک دلیل داشت.
چه دلیلی؟
برای بازی فینال جام باشگاه‌های آسیا باشگاه تصمیم گرفت بازیکن کمکی بیاورد، این تصمیمی بود که باشگاه استقلال گرفت و به آن احترام گذاشتم.
از این موضوع ناراحت نشدید؟
که باشگاه استقلال تصمیم گرفت جای من بازیکن کمکی بیاورد؟
بله...
نه ناراحت نشدم. چرا باید ناراحت شوم؟ باشگاه استقلال تصمیم گرفت این کار را انجام دهد و من هیچ وقت از این موضوع ناراحت نشدم.
اما بازیکنان همیشه از این اتفاقات ناراحت می‌شوند، اینکه در تمام بازی‌ها ثابت باشند و در بازی فینال بازیکن دیگری جایگزین او شود؟
نه من بلکه تمام آنهایی که در آن سال پیراهن مقدس باشگاه بزرگ استقلال را بر تن می‌کردیم یک هدف بزرگ داشتیم. ما دنبال موفقیت فردی نبودیم و می‌کوشیدیم تیم محبوب‌مان موفق باشد. باشگاه در آن زمان تصمیم گرفت برای فینال آسیا مسعود معینی را به استقلال بیاورد. وی در آن جدال گلزنی کرد تا استقلال قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شود و دروغ نمی‌گویم اما وقتی بازی استقلال و هاپوئل تل‌آویو نماینده رژیم صهیونیستی به پایان رسید، من اولین نفری بودم که به سمت معینی رفتم و به او بابت گلش تبریک گفتم. او را در آغوش گرفتم. ما دوستان صمیمی خوبی با یکدیگر بودیم و هستیم.
استقلال یک بار دیگر قهرمان آسیا شد، در سال ۹۰؟
استقلال تیم خوبی در سال ۹۰ بود، مرحوم منصور پورحیدری هدایت آن تیم رویایی را بر عهده داشت. بسیاری از بازیکنان بزرگ و نامی که جزو بهترین‌های تاریخ باشگاه آبی‌پوشان بودند در آن تیم عضویت داشتند و دومین ستاره را برای استقلال به ارمغان آوردند.
آیا استقلال این توانایی را دارد که برای بار سوم قهرمان شود؟
قهرمانی استقلال در آسیا آسان نیست، برای رسیدن به این عنوان مهم و با ارزش باید تلاش زیادی کرد. الان تیم‌های آسیایی هزینه‌های زیادی کرده‌اند و بازیکنان گرانقیمتی را به خدمت گرفته‌اند. من می‌گویم استقلال بازیکنان و مربیان خوبی را در اختیار دارد و امیدوارم شرایط به گونه‌ای رقم بخورد که بتواند قهرمان شود. من از خدا می‌خواهم که این اتفاق بیفتد. باشگاه استقلال خانه دوم من است و می‌خواهم تیم از مرحله گروهی بالا بیاید و نتایج خوبی بگیرد. بعد آبی‌پوشان رقیبان ریز و درشت را در مراحل بعدی از پیش رو بر دارد و هوادارانش را شاد کند.
شما از جمله فوتبالیست‌هایی بودید که در سن ۲۸ سالگی کفش‌ها را آویزان کردید، چرا؟
من خیلی زود فوتبال را کنار گذاشتم و این تصمیم یک دلیل داشت، برای اینکه جوان‌ترها بیایند و بازی کنند. آن سال‌ها به دنبال این بودیم که بازیکنان جوان‌تر فرصت حضور در میدان را کسب کنند، مثل حالا نبود که بازیکن تا ۳۸ سالگی به زور بازی کند. آن زمان مثل حالا نبود که بازیکنان قراردادهای میلیاردی ببندند. ما به خاطر عشق و علاقه بازی می‌کردیم. من در ۱۷ سالگی پیراهن استقلال را پوشیدم و به جام‌های زیادی با این تیم رسیدم. دوران حضور من در استقلال با فراز و نشیب‌های زیادی همراه بود. روزهای خوب و بدی داشتم که هر کدام از آنها خاطرات زیادی را برایم رقم زده است. من عاشق استقلال بودم و تا زمانی که پیراهن این تیم را بر تن داشتم با جان و دل برای آبی‌پوشان بازی کردم. شاید اتفاقاتی می‌افتاد اما هیچگاه ناراحت نشدم.
