فرخ حسابی؛ هنوز جام جهانی سال ۲۰۲۲ قطر که یک سال دیگر بزگزار می‌شود در راه است اما نسل طلایی بلژیک می‌داند که حذف از جام ملت‌های اروپا ۲۰۲۰ یک فرصت طلایی بود که برای آن‌ها از دست رفت. 

بلژیک از مدعیان قهرمانی در این جام بود، تیمی که بیش از ۱۰۰۰ روز در صدر رنکینگ فیفا قرار داشت اما بعد از باخت ۲-۱ مقابل ایتالیا که جمعه شب و در مرحله یک چهارم نهایی رقابت‌های یورو رخ داد، آن‌ها پذیرفتند که تیم برتر زمین نبودند و ایتالیا تیم مستحق‌تری برای صعود بود. 

روبرتو مارتینس سرمربی بلژیک از این گفت که بازی بسیار نزدیکی بود و ایتالیا از اندک فرصت‌های خود استفاده بهتری کرد. این مربی احتمال یک سال دیگر می‌ماند تا در جام جهانی سال آینده آخرین شانس خود را برای موفقیت با این تیم بلژیک امتحان کند. 

بعد از رسیدن به جمع چهار تیم پایانی جام جهانی ۲۰۱۸ بلژیک همواره یکی از مدعیان اصلی در تورنمنت‌های مهم به حساب می‌آید اما آن‌ها باز هم دست خالی ماندند حتی با وجودی که تا قبل از بازی با ایتالیا ۱۳ برد متوالی در رقابت‌های رسمی به دست آورده بودند. حذف آن‌ها از این تورنمنت مثل یک ضربه چکش بر سر تیمی پر از ستاره بود که ابزار لازم را برای قهرمانی داشت اما در آمادگی آرمانی پا به این تورنمنت نگذاشت و در نهایت هم ناکام ماند. 

کوین دبروینه با مصدومیت شکستگی استخوان گونه خود پا به این تورنمنت گذاشت و در نهایت هم با پارگی لیگامنت از جام خداحافظی کرد کرچه او همچنان بزرگترین تهدید در جمع بلژیکی‌ها مقابل تیم آماده ایتالیا بود. ادن آزار در این بازی غایب بود و البته غیبت او به چشم آمد، او بیشترین بازی را در دو سال گذشته در تیم ملی بلژیک انجام داده و خسته‌تر از همه بازیکنان نیز هست. روملو لوکاکو هم دیگر ستاره‌ای است که بلژیک روی او حساب کرده بود. بهترین گلزن بلزیکی‌ها و یکی از بهترین بازیکنان این تورنمنت که همراه با اینتر هم در لیگ ایتالیا درخشید و این تیم را به قهرمانی رساند، یک موقعیت عالی را در نیمه دوم مقابل دروازه ایتایا از دست داد و توپ را به پای تنها بازیکنی که مقابلش قرار داشت کوبید. اگر آن توپ گل شده بود، بلژیک بازی را به تساوی کشانده بود و می‌توانست نتیجه را به سود خود تمام کند. 

مارتینس که قراردادش تا جام جهانی قطر ادامه دارد باید چند تصمیم سخت را در آستانه رقابت‌های انتخابی جام جهانی که شهریور انجام می‌شود، باید اتخاذ کند. آیا او می‌تواند و می‌خواهد یک سال دیگر با این تیم که حالا پا به سن گذاشته است ادامه دهد یا به دنبال تزریق نیروی جوان در همین فرصت کوتاه باقیمانده است.

آیا او می‌تواند به دوران حضور بازیکنانی مثل دریک مرتنس، توماس ورمائلن و یان ورتونگن در تیم ملی پایان دهد؟ در همین تیم فعلی چند بازیکن جوان مثل یوری تیلمانس و ژرمی دوکو هستند که هم تکنیک بالایی دارند و هم با سرعت و توانایی‌های خود هواداران فوتبال بلژیک را به هیجان می‌آورند.

اما به نظر می‌رسد که روبرتو مارتینس همچنان می‌خواهد به تیم فعلی خود و بازیکنان همین نسل وفادار بماند و قصد ایجاد هیچ تغییر مهمی را در این تیم ندارد. آیا نسل طلایی بلژیک به پایان راه خود رسیده یا می‌تواند در جام جهانی از آخرین فرصتی که در اختیار دارد برای کسب اولین افتخار تاریخ فوتبال بلژیک استفاده کند؟