دربی سال ۶۶ بدون گل به پایان رسید و بهمن بهلولی که پیش از آن سه بار به عنوان کمک داور در دربی حضور داشت این بار به عنوان داور وسط به میدان رفت. این گفتگوی کوتاه را که سالها پیش از زنده یاد بهمن بهلولی گرفته شده بخوانید:

آیا این درست است که شما یک پرسپولیسی دو آتشه بودید؟

خب خیلی‌ها آن زمان شایعه کرده بودند که من طرفدار پرسپولیس هستم. جو خوبی نبود. هواداران استقلال می‌گفتند بهلولی یار دوازدهم پرسپولیس است. استقلالی‌ها علیه من شعار می‌دادند. من اگر پرسپولیسی بودم اوایل بازی که حاجیلو با حرکتی خشن باعث سرنگونی پیوس شد سریعاً به سود پرسپولیس پنالتی می‌گرفتم. هنوز هم یاد آن صحنه می‌افتم. امیدوارم اشتباه نکرده‌ باشم و پنالتی نبوده باشد. شاید شعارهای استقلالی‌ها تمرکزم را به‌ هم ریخته بود.

‌ چرا اکثر بازی‌های پرسپولیس را شما سوت می‌زدید؟

چون خیلی از داوران آن زمان شجاعت سوت زدن بازی‌های پرسپولیس را نداشتند. اکثراً شب قبل از بازی‌ها آقای محمود خوشخوان، رئیس وقت کمیته داوران به من زنگ می‌زد و ابلاغ بازی پرسپولیس را می‌داد. من به او می‌گفتم هفته قبل بازی پرسپولیس را سوت زدم ولی ایشان می‌گفت کار خودت است. باید این بازی را هم سوت بزنی.

حقیقت دارد که شما در یک بازی از خوشحالی گلزنی پرسپولیس، حمید درخشان را بغل کردید؟

خیر، من فقط یکبار در زندگی‌ام درخشان را گرفتم، آن هم زمانی بود که می‌خواستم کتکش بزنم. من معلم مدرسه بودم و درخشان شاگردم بود. یادم می‌آید یک روز غیبت داشت. پرسیدم چرا نیامدی تمرین؛ پاسخ خوبی به من نداد، من هم او را به باد کتک گرفتم و تا می‌خورد زدمش! او رفت و با بزرگتر خود برای گرفتن پرونده‌اش از مدرسه برگشت. من هم به مدیر مدرسه گفتم درخشان حق ندارد، برود. اگر آمد تا پرونده‌اش را بگیرد مرا صدا کنید تا دوباره گوش‌مالی‌اش بدهم.

‌گویا اکثر بازیکنان از شاگردان شما در مدرسه بوده‌اند.

بله، حتی مرحوم حجازی که واقعاً انسان شریفی بود. بهتاش فریبا، درخشان، مراغه‌چیان و... اکثراً شاگردان خود من بودند. من در مدرسه همه‌کاره ورزش بودم. رینگ بوکس داشتم و تشک کشتی.

‌ با پروین رفاقتی هم داشتید؟

قبلاً هم به شما گفتم که نه؛ من در زندگی‌ام پروین را به غیر از داخل زمین، در بیرون فقط ۳ بار دیدم. یکبار که دعوت کردیم تا بیاید مدرسه ما، جوایز بچه‌ها را اهدا کند. یکبار هم در خرم‌آباد که پرسپولیس با خیبر بازی داشت و یک بار هم که یادم نیست. رفاقت من با پروین در حد احترام گذاشتن به یکدیگر بود.

‌ با استقلالی‌ها هم برخوردی داشتید؟

بله، اکثراً شاگرد خود من بودند البته این بهتاش فریبا خیلی اذیتم کرد. هر بازی که استقلال نتیجه نمی‌گرفت می‌پرید و یقه مرا می‌گرفت که تو مقصری! (با خنده) در کل آن زمان فوتبال صفای خاصی داشت ولی حالا رنگ و بوی مادی و... پیدا کرده است.