خبرورزشی - تیم ملی ابتدا در سال ۱۳۵۰ یک اردوی ۱۲ روزه برگزار کرد و سپس مهیای بازی با کویت در مرحله مقدماتی المپیک شد. ما در تهران و ورزشگاه امجدیه توانستیم دو بر صفر کویت را شکست دهیم و این بازی سر و صدای بسیاری را به وجود آورد و مسئولان فدراسیون فوتبال کویت اتهامات بسیاری را به میزبانی تیم ایران وارد کردند و معتقد بودند این برد ایران در شرایط نامتعارف به دست آمد.
مجری تلویزیون کویت که در تهران حضور داشت گفت: کیفیت زمین ورزشگاه امجدیه بسیار نامناسب بود؛ ما در زمین خاکی بازی کردیم نه زمین چمن و زمین بازی کاملاً غیر مسطح بود. یکی از مسئولان فدراسیون فوتبال کویت نیز با اشاره به مسمومیت چند بازیکن این تیم بر اثر تغذیه نامناسب در تهران گفته بود : ما اطمینان نیافتیم که مسموم کردن بازیکنان کویتی عمدی بوده یا غیر عمد اما کاملاً به این مسئله مشکوک هستیم! اصلا چرا باید بازی طوری برگزار شود که یک نیمه آن در روز و یک نیمه آن زیر نور ورزشگاه باشد؛ ما به این موضوع در فوتبال کویت عادت نداریم!
دروسیک سرمربی یوگوسلاو کویت هم گفته بود: با وجود اینکه ایرانیها یک ورزشگاه نوساز ۱۲۰ هزار نفری دارند اما ما را مجبور کردند تا در یک زمین نامناسب بازی کنیم؛ این جای تعجب دارد. همچنین چندین تن از اعضای تیم ملی کویت در شرایطی بازی میکردند که از معده درد شدید بر اثر مسمومیت رنج میبردند و این اتفاقات نمی تواند عادی باشد.
این حواشی باعث شد تا زمان و مکان بازی برگشت ایران مقابل کویت طی دو هفته سه بار دستخوش تغییر شود. طبیعتاً بازی برگشت باید در خانه حریف برگزار می شد اما کویتی ها اعلام کردند ما می خواهیم در شهر قاهره مصر میزبان ایران باشیم که فیفا نیز قبول کرد. بازیکنان تیم ملی ایران در حالی که به فرودگاه رفته بودند تا راهی مصر شوند یک تلکس از سوی فدراسیون جهانی فوتبال به رئیس فدراسیون فوتبال ایران رسید و این سفر کنسل شد چراکه مقرر گردید کشور یونان و شهر آتن میزبان بازی برگشت ایران و کویت در مرحله مقدماتی المپیک ۱۹۷۲ مونیخ باشد اتفاقی که تمام بازیکنان تیم ملی ایران را متعجب کرد. تیم ملی در نهایت دی ماه سال ۱۳۵۰ در یک هوای سرد زمستانی اروپا و در ورزشگاه خانگی تیم پاناتینایکوس به مصاف کویت رفت و در یک بازی برتر و حسابشده جواب حاشیهسازی حریف را داد و با دو گل این تیم را شکست داد تا در مجموع دو بازی رفت و برگشت ۴ بر صفر به برتری برسد و راهی جدال با کره شمالی گردد.
نکته جالب ماجرا اینجاست که ایران و کره شمالی بیشتر از دو بازی رفت و برگشت انجام دادند که آن هم در نوع خود جالب توجه بود. بازی رفت ایران و کره شمالی برای صعود به المپیک اردیبهشت ۱۳۵۱ در پیونگ یانگ انجام شد که به تساوی بدون گل رسید. بازی برگشت نیز در تهران خرداد ۱۳۵۱ انجام شد و این بازی هم گلی در بر نداشت و فیفا تصمیم گرفت برای تعیین کردن سرنوشت تیم صعود کننده به المپیک یک بازی سوم نیز در زمین بی طرف انجام شود.بازی سوم در شهر راولپندی پاکستان انجام شد و ایران در یک ماه سومین رویارویی خود را با کره شمالی تجربه کرد و البته ما در آن بازی موفق شدیم با نتیجه دو بر صفر کرهشمالی را شکست دهیم و راهی رقابتهای المپیک ۱۹۶۲ مونیخ شویم.