آرتین زهرابی؛ همان طور که پیش بینی میشد، کنفدراسیون فوتبال آسیا در بیانیهای رسمی، حذف ۳ باشگاه ایرانی (پرسپولیس، استقلال و گل گهر) را از لیگ قهرمانان اعلام کرد.
متعاقب اعلام این خبر، طیف وسیعی از افکار عمومی از تصمیم قاطعانه و دور از انتظار AFC حمایت کرد و تعدادی از مسولان نیز زانوی غم بغل گرفتند و به امید کسب رضایت، وارد فاز رایزنی با کنفدراسیون شدند.
به نظر میرسد هیچ راهکاری بهتر از همان چیزی نیست که مردم میگویند و نباید این تصمیم تازه فوتبال آسیا را فاجعه ای بزرگ تلقی کرد. AFC برای روشن شدن تکلیف قطعی فوتبال ایران، متاسفانه با چند سال تاخیر وارد میدان شد و اگر همین میزان قاطعیت در سالهای گذشته وجود داشت، امروز فوتبال ایران تا این اندازه گرفتار نبود.
باشگاههای وابسته به دولت، مالکیتهای تلفیقی و بعضا باسمه ای، بدهیهای باورنکردنی به بازیکنان خارجی که راهروهای کمیته انضباطی فیفا را شبیه دادگستری کرده، مشکلات مالیاتی و ... که این روزها چنین گرفتارهایی به جعل سوابق ملی یک بازیکن خارجی منتج شده، باید سرانجام روزی تعیین تکلیف میشدند.
اگر کار دست خودمان بود تا ۱۰۰ سال دیگر هم در برهمین پاشنه میچرخید اما برای داشتن یک فوتبال حرفه ای و منظم، باید چوب زور کنفدراسیون فوتبال آسیا را نوش جان کنیم تا به هر قمیتی شده تادیب شویم.
این قیل و قال تازهای که در فوتبال ما بر سر حذف استقلال و پرسپولیس راه افتاده را نه تنها جدی نمیگیریم که حتی آخرین قهرمانی یک تیم ایرانی در آسیا (پاس تهران) که ۳۰ سال پیش اتفاق افتاده را تو سر این فوتبال نمیزنیم؛ بلکه از کنفدراسیون فوتبال آسیا تشکر میکنیم سرانجام با فوتبال ما و دروغهایی که در تمام این سالها تحویلشان دادیم کنار نیامد و به ما آموخت با زبان خوش حال فوتبال ما خوب نمیشود که نمیشود!