آرتین زهرابی؛ دراگان اسکوچیچ یک روز پس از شکست تیم ملی در دیدار دوستانه مقابل الجزایر در حالی وارد تهران شد که در همان فرودگاه، خبرنگاران منتقد انتظار او را می‌کشیدند.
گفت‌وگوی اسکوچیچ با خبرنگاران به زبان انگلیسی انجام شد و او این بار از شرایط آب و ئهوای دوحه و زمین تمرین نامناسب همین اردوی بی حاصل دو هفته اتی که چیزی جز ضرر برای تیم ملی نداشت انتقاد کرد! انتقادی دیرهنگام و نافرجام؛ آن هم در شرایطی که تیم ملی «تایم طلایی» آمادگی برای حضور در جام جهانی را از دست داد.
با این همه اسکوچیچ نگاهی خوشبینانه به ماجرا داشت و به خبرنگاران گفت: "به نظر من اتفاق خاصی رخ نداده. زمان زیادی هم برای آماده سازی در آینده داریم که از آن استفاده خواهیم کرد."
به نظر نمی رسد که حکایت تیم ملی به سادگی همین تحلیل اسکوچیچ باشد؛ چرا که ملی پوشان ایران نه فقط در گفت و گو با نماینده صداوسیما که در بحث خصوصی با وزیر ورزش و جوانان، به صراحت از این وضعیت ناگوار، لب به انتقاد گشودند و بی تعارف هر آنچه دلشان می خواست به حمید سجادی گفتند.
حالا دیگر وزیر ورزش هم می داند اوضاع همان طور که بعضی ها می پنداشتند، گل و بلبل نیست و ما حتی در زمینه مسائل درون تیمی هم مشکلات زیادی داریم. اگر بازیکنان تیم ملی از این شرایط انتقاد نمی کردند و همه چیز را نمی گفتند، بعید بود دراگان همین حرف های به ظاهر انتقادی را خطاب به خبرنگاران بر زبان بیاورد.
تاکتیک او مدارا، سکوت سنگین و طولانی و کنار آمدن با همین وضعیت برای وقت تلف کردن و رسیدن به موعد برگزاری جام جهانی بود. او عصاب به دست حرکت کرد و شرایط آماده سازی تاسف بار تیم ملی را با سکوتش پذیرفت؛ بازیکنان تیم ملی اما زیر میز این بازی خطرناک زدند و به مردم، رسانه ها و مسولان هشدارهای لازم را دادند...
تیمی که اسکوچیچ مقابل الجزایر به میدان فرستاد، فاقد کوچک ترین برنامه و کار تاکتیکی بود. در واقع تیم ملی چیزی برای ارائه نداشت و اسکوچیچ مجبور بود پس از بازیکنان تیم ملی (که حامی بزرگ خود را روی نیمکت در سکوت و آرامش می دیدند و به ناچار از اردوی دوحه انتقاد کردند) چند کلام از این اوضاع نابسمان سخن بگوید!
