رسانه‌های مهم و معتبر دنیا از قرارداد رویایی باشگاه النصر عربستان با کریستیانو رونالدو می‌نویسند.
در روزهایی که خبر مذاکره رونالدو با سعودیها و سفر احتمالی او به عربستان منتشر شد، اما یورگن لوکادیا هم به طور ناگهانی از ایران رفت. پیام‌هایی که او بابت این سفر غیرمنتظره مخابره کرده نیز بسیار تاسف بار است. لوکادیا به نکته‌هایی اشاره کرده که این روزها از این مسائل در عربستان هیچ خبری نیست.
تفاوت فوتبال ایران و عربستان به گل درشت بودن و تفاوت فاحش همین خبرهایی است که مخابره می‌شوند. رونالدو به عربستان می‌رود و قراردادش با النصر، سر تیترهای خبرهای رسانه‌های جهان میشود؛ لوکادیا هم از ایران می‌رود و از ماجراها و نحوه زندگی اش سخن می‌گوید؛ تمام و کمال هم حق را به خودش می‌دهد.
عربستان پیش از این هم در آوردگاه‌های دیگر، کارش را انجام داده بود؛ از جمله شکایتش از فوتبال ایران به کنفدراسیون فوتبال آسیا و سلب میزبانی از ما در رقابت‌های لیگ قهرمانان. ضربه‌ای که سعودیها بر پیکر باشگاه‌های نحیف ایرانی وارد کردند را دست کم نگیرید. چندین سال است که یک تیم ایرانی در خاک خودش، میزبان رقابت‌های آسیایی نبوده و کار تا جایی پیش رفته که مجوز حضور تیمهای ایرانی در لیگ قهرمانان لغو شد.
هر چقدر سعودیها بر مدار پیشرفت قرار گرفتند و فوتبال خود را سر و سامان دادند، ما در جا زدیم. هر چقدر آنها برای آینده فوتبال برنامه ریزی کردند، به زیرساخت‌ها توجه کردند، پایه‌ها را ساختند، میزبانی‌ها را گرفتند و به آینه نگاه کردند و آتیه را دیدند، ما در نقطه مقابل هر چه اعتبار داشتیم بر باد دادیم. چیزی را هم در فوتبال نساختیم و بنا نکردیم. در همین جام جهانی اخیر، ما مقابل انگلیس لت و پار شدیم اما آنها، آرژانتین و لیونل مسی قهرمان را شکست دادند.
حالا شرایط فوتبال ایران و عربستان را مقایسه کنید. ۲ تیم ملی ما همین حالا سرمربی ندارند. تیم امید ایران ۵۰ سال است به المپیک صعود نکرده و پس از مهدی مهدوی کیا، دیگر سرمربی ندارد. تیم ملی ایران که باید برای جام ملتهای آسیا آماده شود، همچنان نمی‌داند باید برای گزینه‌های ایرانی فرش قرمز پهن کند، به سمت مربیان کروات نور بالا بزند یا با همان کی روش توافق کند!
تفاوت ما با عربستانی‌ها و کشورهای حوزه خلیج فارس از جمله قطر که میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ بود و تمام ستارهای فوتبال جهان را یک جا در دوحه جمع کرد، از زمین تا آسمان است.
