می زند دستی به شیشه همچو انگشت فرشته من بگویم دست من نیست قلبم از دوری صدر و دشت بی انتها گرفته ناگهان گریه ام گرفته های های می، چکد اشک قلب من امروز گرفته باز ویدا دور شده از شهر راه صحرای صدر گرفته دور حرم ابر گرفته می خورد غبطه این بیابان بهر خود سید صدر را گرفته کرده اند ترک گرچه مردم لیک محکم دست اقا را گویی این بیابان گرفته