باشگاه پرسپولیس برای فصل تازه رقابت‌های فوتبال ایران، در ابتکار عملی فرهنگی، نسبت به استفاده از نمادها و اِلمان‌های ایرانی و تاریخی در طراحی پیراهن پرسپولیس، اقدام کرده است. ویژگی ممتاز آن‌ها نیز تعلق داشتن به همه اقوامی است که در نقطه نقطه این آب و خاک مقدس زیسته‌اند و زندگی می‌کنند. نشان‌هایی که حیطه نفوذ فرهنگی آن حتی به مرزهای جغرافیایی خلاصه نمی‌شود.

فرهنگ، هنر و باورهای ایرانی به قدری عمیق بوده‌اند که در طول تاریخ دیگر اقلیم‌ها را نیز متاثر از خود کرده‌اند، چنانکه خود با قرار داشتن در یکی از بزرگراه‌های فرهنگی، تاثیرپذیر بوده است.

درباره نمادها و نشان‌هایی سخن می‌گوییم که در دنیای امروز آن‌ها و فلسفه نهفته در دل آن ها را نه فقط متعلق به ایران و ایرانیان که بخشی از میراث بشری می‌دانند. مشابه چنین سرمایه‌ها و ریشه‌های فرهنگی و تاریخی را می‌توان در نقطه نقطه این کره‌ خاکی و نزد اقوام مختلف مشاهده کرد. اِلِمان‌هایی که ممکن است گاهی توسط گروه‌ها یا فرقه‌ها حتی بعضا انحرافی، مورد استفاده یا سوء‌استفاده قرار بگیرند ولی به طور قطع ذهن‌های پویا و آگاه این میراث‌های بشری را بر اساس آن‌هایی قضاوت نمی‌کند که قرن‌ها یا هزاران سال بعد بر زمین پدیدار شده‌اند. عقل سلیم همچنین نمی‌پذیرد افرادی یا گروه‌هایی آن چه به تمام یک ملت از ابتدا تاکنون و حتی فراتر از آن به تمام بشریت اختصاص دارد را مصادره به مطلوب کنند. امید است، قبل از پرداختن به چنین موضوعاتی از این منظر هم نگاهی بیندازیم که چرا باید اجازه بدهیم آن‌چه به ما، مردم ما، تاریخ و فرهنگ ما تعلق دارد و کوچکترین منافاتی با ارزش‌های فرهنگی و اسلامی جامعه امروز ما ندارد را به دیگران وا بنهیم؟

اکنون ما در باشگاه پرسپولیس نیز، از منظری جدید به این طراحی می‌نگریم. بازپس گیری آن چه که به همه ما به عنوان یک ایرانی تعلق دارد و نباید اجازه بدهیم تصاحب شود. این یک مسوولیت اجتماعی است. موضوع کلان‌تر از پرسپولیس و غیر پرسپولیس است. نمادهایی که هر باشگاه دیگری می‌تواند آن را یا شبیه آن را مورد استفاده قرار دهد، کما اینکه با یک بررسی اجمالی می‌توان دریافت که برخی از بانک‌ها و موسسات کشورمان از این المانها و نمادها استفاده کرده‌اند، چون بخشی از پیشینه، فرهنگ و سرزمینی است که همه ما به آن تعلق داریم و با تمام وجودمان از آن برابر دشمنان محافظت کرده‌ایم.
شاید بعد از این گفتگو، مرور دوباره بر آن‌چه در زمینه لباس پرسپولیس آمده است، خالی از لطف نباشد.

خط میخی:
که در قسمت پایین پیراهن نگاشته شده است، اشاره به کلمه‌ی پارسه یا پرسپولیس دارد، تا اصالت تیم را یادآوری کند.

لوتوس:
همان گلی که در مرداب رشد می‌کند. همواره رو به خورشید و روشنایی دارد و از دوازده گلبرگ تشکیل شده است. نمادی امیدبخش از سعی و تلاش و یاد آوری آن زیبایی‌ای که از دل محیطی نامطلوب راه خود را به نور می‌یابد و می‌شکفد. دوازده گلبرگ گل نیز در این‌جا الهام بخش بود و در واقع استعاره‌ای است از یازده بازیکن و یار دوازدهم‌شان یعنی هواداران باشگاه و نشانی از جدایی‌ناپذیری‌شان.

سرو ایرانی:
که همیشه سبز و بی‌خزان است. نمادی از استقامت و سرافرازی از دوران باستان برای تیمی که استمرار و افتخارش نه تنها در کسب جام‌های پی در پی که برگرفته از روحیه‌ی مردمی است که حامی‌اش هستند.

و در آخر، درفش کاویانی:
بر اساس شاهنامه فردوسی، کاوه آهنگر، پیش‌بند چرمی خود را بر نیزه‌ای چوبی قرار داد و از آن به‌عنوان نمادی برای اتحاد استفاده کرد. اتحاد امری جدا نشدنی از فلسفه‌ی پرسپولیس است که بدون آن واژه‌ تیم معنایی ندارد.