پرسپولیس از نظر فوتبالی و فنی به النصر باخت. اگر در جام جهانی ۶ گل از انگلیس خوردیم همه از فاصله‌های فنی خبر داشتند اما مثلاً مقابل آمریکا خیلی‌ها فکر می‌کردند راحت یک مساوی می‌گیریم که چنین نشد و اتفاقاً مقابل آنها هم از نظر فنی و تاکتیکی کاملاً مستحق باخت بودیم. در جام جهانی ۲۰۱۴ همه می‌گفتند اگر نبوغ مسی نبود تیم ایران آن گل دقیقه ۹۲ را نمی‌خورد و یک مساوی از آرژانتین می‌گرفت اما در بازی با النصر پرسپولیس به نبوغ رونالدو نباخت و اتفاقاً سوپراستار محبوب پرتغالی کاملاً معمولی بازی کرد. او روی یک گل نقش داشت و باعث اخراج میلاد سرلک شد اما یک فرصت صد درصد گلزنی را هدر داد و در چند صحنه دیگر هم فقط یکی، دو پاس خوب داد.
در مجموع نمی‌توان گفت پرسپولیس به رونالدو باخت اما یحیی کاملاً تسلیم تاکتیک و برنامه و تدبیر سرمربی حریف شد. تیم او حتی نمی‌توانست چند کار ترکیبی خوب انجام بدهد و به جرأت می‌توان گفت در کل ۹۰ دقیقه فقط یک موقعیت گل داشت. فراموش نکنیم که پرسپولیس فصل گذشته همه جام‌های ایران را فتح کرد اما النصر قهرمان و نایب‌قهرمان عربستان نشد و از پلی‌آف به لیگ قهرمانان آسیا رسید. تیم رونالدو امسال هم فعلاً در لیگ عربستان ششم است اما حداقل در فاز هجومی تیمی کاملاً سرحال و تاکتیکی و با برنامه نشان داد.
اختلاف پرسپولیس و النصر فقط در رونالدو، بروزوویچ، سادیو مانه و کلاً پولدار بودن حریف نبود، دو تیم از نظر تاکتیکی هم اختلاف داشتند و دیدیم که هر دو گل النصر روی کارهای تیمی و توسط ۲ بازیکن بومی این تیم به ثمر رسید نه خارجی‌هایش. حداقل انتظار ما این بود که پرسپولیس اگر می‌بازد بهتر بازی کند و چند موقعیت گل خوب روی دروازه حریف بسازد. پرسپولیس از ماه‌ها قبل باید یک دروازه‌بان ذخیره و یک مهاجم گلزن می‌خرید که نخرید و شهاب زاهدی بار دیگر نشان داد که در حد و اندازه‌های این تیم نیست، هر چند که بقیه بازیکنان پرسپولیس هم سه‌شنبه شب تقریباً هیچ کار خاصی انجام ندادند و در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن معمولی بودند.
پرسپولیس با این روند قطعاً مقابل الدحیل قطر هم مشکل خواهد داشت مگر اینکه در دوحه تیم متفاوتی را شاهد باشیم که مربی‌اش در ابتدای بازی حداقل یک مهاجم در ترکیب قرار بدهد!
