تا جایی که یادمان می‌آید استقلال فقط در یکی، دو پرونده بین‌المللی برنده شده و بقیه را کامل باخته. مثلاً استراماچونی چند برابر پولش را گرفت در حالی که مشکل با یک‌پنجم مبلغ دریافتی او حل می‌شد. استقلال در ماجرای پادوانی هم لقمه را دور سرش چرخاند. پرسپولیس هم در قضیه رادوشویچ و استوکس بیشتر از حد طبیعی تاوان پس داد اما برنده شدنش در پرونده لوکادیا خیلی شیرین بود. این قضیه نشان می‌دهد که اگر حق با ما باشد و البته اگر به موقع پول مردم را بدهیم می‌توانیم روی آرای انضباطی فیفا حساب کنیم و این‌طور نیست که آنها چشم‌بسته حکم بدهند.
لوکادیا به دلیل واهی امنیت نداشتن ایران رفته بود و حالا باید تاوان بدهد. او در بدترین شرایط ممکن پرسپولیس را تنها گذاشت در حالی که بقیه خارجی‌ها در ایران ماندند و تا آخر قراردادشان بازی کردند. مثلاً گولسیانی در پرسپولیس و یامگا در استقلال، حتی ساپینتو و سیلوا هم تا پایان فصل در استقلال ماندند و وقتی استقلال پول‌شان را نداد شکایت کردند. قضیه آنها با لوکادیا خیلی فرق می‌کرد و به احتمال صد درصد در کمیته انضباطی فیفا استقلال را محکوم می‌کنند. پرسپولیس اما پرونده لوکادیا را برد تا ثابت شود که اگر به موقع اقدام کنیم و سند و مدرک کافی داشته باشیم می‌توانیم در فیفا برنده شویم. از این حیث باید به باشگاه پرسپولیس و تیم حقوقی‌اش تبریک گفت اما سؤال تکراری ما این است که چرا باشگاه‌های ایرانی پول خارجی‌ها را به موقع نمی‌دهند و چرا قراردادها یک‌طرفه و به سود خارجی‌هاست؟ از قیمت ارز همه خبر دارند و در این شرایط طبیعی است که در حالت 50- 50 اولویت با بازیکنان ایرانی باشد اما عملاً می‌بینیم که خارجی‌های بی‌کیفیت یا معمولی به ایران می‌آیند و بعضاً بدون اینکه خیلی بازی کنند کلی پول می‌گیرند. مثلاً رادوشویچ یک گلر ذخیره بود که به طور طبیعی کم بازی می‌کرد اما ببینید چقدر از پرسپولیس گرفت در حالی که گلر ذخیره قاعدتاً باید ایرانی باشد.