تقریبا همه فوتبالی‌ها از ماجراهای عیسی آل‌کثیر اطلاع دارند. مهاجم محبوب گل محمدی به هر دلیل از پرسپولیس جدا شد و به سپاهان رفت، انتقالی به شدت حاشیه ساز که پیامدهایش هنوز برای هر دو تیم و شخص بازیکن ادامه دارد.
از نظر فنی آل‌کثیر بازیکن مشخصی است و اینجا قصد پرداختن به کیفیت او را نداریم، مسئله دو گلی که او در بازگشت دوباره به میدان زد هم نیست. نگاه کنید به گل اولی که آل‌کثیر در نیمه اول به صنعت نفت آبادان - یعنی تیمی که از آنجا به فوتبال معرفی شد – زد.
وقتی آل‌کثیر در دربی با پای تکیه‌گاه و ضربه، آنگونه سر توپ زد که عارف غلامی به کلی از فوتبال محو شد، بعضی‌ها گفتند این کار شانسی بوده اما آل‌کثیر برای سپاهان دقیقاً همین گل را تکرار کرد.
آل‌کثیر راست پا است و روی پای ضربه و تکیه‌گاه کنترل عجیب و غریبی دارد. در فوتبال معمولاً با پای موافق سر توپ می‌زنند و توپ را روی پای تکیه‌گاه می‌آورند تا ضربه نهایی را بزنند. البته که همین کار هم از عهده هرکسی بر نمی‌آید و تخصص و تکنیک می‌خواهد.
آل‌کثیر با پای راست توپ را حرکت می‌دهد، با همان پا سر توپ می‌زند و با همان پا دروازه را باز می‌کند. چیزی که در فوتبال ایران کمتر سراغ داشتیم...
