عیسی آل‌کثیر در حالی روی نیمکت سپاهان نشست که در آخرین هفته‌های فصل قبل به داد پرسپولیس رسید و در بازی‌های بزرگ با گلزنی عامل مهمی برای قهرمانی‌های پرسپولیس و سبقت از سپاهان بود. عیسی که با پیراهن پرسپولیس در ورزشگاه نقش‌جهان گل زده می‌توانست یکی از معدود گلزنان این دوئل تاریخی باشد اما شانس حضور در میدان را پیدا نکرد.
با این وجود آل‌کثیر قبل از باز برای یحیی دسته گل برد تا به نوعی از مربی‌ای که ماه‌ها پای او ایستاد و بعدتر هم طرفدارش بود تشکر کرده باشد.
آل‌کثیر غیر از دسته گلی که به یحیی داد با همه بازیکنان و نیمکت‌نشینان دست داد و آن‌ها را در آغوش کشید. البته در لحظه حضور آل‌کثیر همه نیمکت نشینان از جای خود بلند شده بودند اما عالیشاه کاپیتان سرخ‌ها تا وقتی عیسی به او برسد از جایش بلند نشد و همین مسئله شائبه اختلاف با او را مطرح کرد.
آل‌کثیر با علی اعظم فیزیوتراپ پرسپولیس که برای او کارهای زیادی در دوره مصدومیتش کرده بود، وحدت حنانوف و فرشاد فرجی خوش و بش گرم‌تری داشت تا نشان دهد در دوره حضور در پرسپولیس با این نفرات ارتباط بهتری داشته است.
عیسی آل‌کثیر به‌خاطر اخلاق خاص و ویژگی‌های منحصر به فردش دوستان زیادی در پرسپولیس نداشت و حتی وقتی فصل قبل گل‌های مهمی زد نتوانست بازیکن محبوب رختکن شود.
در عین حال برخی بازیکنان نیز مثل هواداران انتظار داشتند وقتی باشگاهی این همه پای محرومیت و مصدومیت‌هایت مانده و دوری‌هایت را تحمل کرده باید وفاداری بیشتری به آن نشان می‌دادی اما برخی دیگر هم معتقدند وقتی پای پول بسیار بیشتر و پیشنهادی سنگین‌تر مطرح است چرا نباید می‌رفت.
دیدن عیسی آل‌کثیر با پیراهن زرد سپاهان برای هواداران پرسپولیس آزاردهنده و دردناک بود هر چند او در این مسابقه به میدان نرفت تا این حسرت بیشتر و پررنگتر شود اما در دنیای بازیکنان حداقل در ظاهر ماجرا همه چیز طبیعی به نظر می‌رسید و شاید برخی همبازیان سابق او به این بازیکن حق می‌دادند که در سال‌های آخر دوران بازیگری‌اش پول خوبی به‌دست بیاورد و به‌خاطر زحماتی که سال‌ها در تیم‌هایی مثل پیکان، نفت تهران، صنعت نفت و ... کشیده بعد از حضور در باشگاه‌هایی که بضاعت مالی کمتری داشتند حالا در اصفهان شرایط مالی خوبی پیدا کند.
