جواد نکونام در دوران فوتبال خود یک هافبک دفاعی بود، پس به شکل طبیعی او از اهمیت دفاع در فوتبال مطلع است. سبک فوتبال هم در دنیا به سمتی رفته که تیم‌ها با دوندگی و پرس بالا ابتدا سعی در دفاع و گل نخوردن دارند و بیشترین تاکتیک‌ها در فوتبال مدرن امروزی روی اولویت دفاع استوار است. در چنین فوتبالی نقش مهاجمان بسیار پررنگ تر می شود.
در فوتبال خودمان مربیانی بیشتر نتیجه گرفته‌اند که با یک مهاجم بازی می‌کنند و بیشتر روی کار دفاعی تاکید دارند. حتی در تیم‌های بزرگ استقلال و پرسپولیس همین حالا یحیی گل‌محمدی و جواد نکونام از سیستم یک مهاجم استفاده می‌کنند، بماند که یحیی گاهی بدون مهاجم هم پرسپولیس را ارنج می‌کند!
پس بازی با دو مهاجم همینطوری برای فوتبال ما نوبرانه است، اما حضور همزمان مهرداد محمدی و آرمان رمضانی در ترکیب استقلال برابر گل گهر تنها از این جنبه تازگی نداشت.
یکی از شعارهای همیشگی و کلیشه‌ای در فوتبال ما که از سوی مربیان مختلف در نسل‌های متوالی مدام تکرار شده این است که ؛«ما به تمرین نگاه می‌کنیم، به اسم بازیکن کاری نداریم و هیچکس از قبل فیکس نیست، هر کس در تمرینات بهتر وآماده تر باشد پاداشش را با حضور در ترکیب اصلی می‌گیرد»
اما سوای شعارهای فوتبال ما، در فوتبال روز دنیا هم قواعدی هست. مثلاً اینکه هر بازی قصه خود را دارد، یک تیم حرفه‌ای بسته به شرایط مسابقه و نام حریف تاکتیک و ترکیب خود را انتخاب می‌کند و این هم یک گمشده تاریخی در فوتبال ماست!
در فوتبال ما معمولاً هر مربی یک ترکیب ۱۱ نفره دارد که در زمستان و تابستان، در لیگ و جام حذفی، در روز اول مسابقات یا در فینال، در خانه و بیرون خانه، خلاصه در هر شرایطی از همان نفرات استفاده می‌کند! معمولا هر مربی ۵ تا ۷ بازیکن ذخیره هم دارد که برای مواقع مصدومیت یا محرومیت ۱۱ نفره اصلی به آنها اتکا کند!
و بقیه لیست تیم‌های ما به دلایل جانبی پر می‌شوند، نه آن بازیکنان توقع بازی دارند و نه مربیان روی آنها حساب می‌کنند! تلخ است اما حقیقت را باید پذیرفت.
از این نظر عمل جواد نکونام نوبرانه بود. مهرداد محمدی که این فصل همیشه فیکس بود، بازی قبل روی نیمکت نشست و مثل آرمان رمضانی در نیمه دوم به زمین آمد و در فاصله ۲ دقیقه، دو بازیکن برابر نساجی به یکدیگر پاس گل دادند و گل زدند.
و به فاصله چند روز جواد نکونام مزد درخشش آنها را داد. البته هر دو تعویض شدند و تاثیری هم روی نتیجه نداشتند اما نکونام ثابت کرد که برای عملکرد بازیکنان در طول فصل ارزش قائل است. او واقعا حق بازیکنی که خوش درخشیده بود را داد.
