یکی از مشکلات اصلی تیم‌های ما اخراج‌های بی‌حد و مرز بازیکنان و مربیان است که باعث می‌شود آنها در یک مسابقه تیم خود را ۱۰ نفره و در مسابقه بعدی از وجود خود محروم کنند. معمولاً خیلی از این اخراج‌ها به خاطر اعتراض به داوری است که عمق فاجعه را بیشتر می‌کند. وقتی مربیان و مدیران تیم از روی نیمکت به عنوان بزرگتر اخراج می‌شوند، معلوم است که روی تیم و بازیکن درون زمین در آن فشار و ضربان بالا چه تاثیر بدی می‌گذارند.
این هفته ۵ بازیکن با کارت قرمز داور اخراج شدند، رکورد هفته چهاردهم اما ۳ اخراجی آن هفته از یک تیم بود. این بار ۵ تیم مختلف اخراجی دادند، سه نفر درون زمین، یک نفر از روی نیمکت و یک نفر در پایان مسابقه بعد از سوت داور که از این نظر هم رکورد لیگ بود. انصافاً عجیب نیست؟
در میان مربیان هم که هر هفته تلفات داریم اما این هفته کسی انتظار نداشت مسعود شجاعی اروپا رفته جز اخراجی‌ها باشد. شجاعی اول اخطار گرفت، بعد دستیارش اخطار گرفت، بعد داور که در حال بازگشت به زمین بود برگشت و به او کارت قرمز داد، بلافاصله دستیارش را اخراج کرد و در ادامه بازی به آن دستیار دیگر کارت زرد داد و در پایان هم مدیر این تیم اخراج شد!
حالا هوادار در هفته بعد با یک نیمکت خالی باید بازی کند. در آبادان هم که هر دو سرمربی اخراج شدند. ساکت الهامی که زمانی رکورددار اخراج بود، با بازگشت به نساجی انگار دوباره به گذشته برگشته و سهراب بختیاری‌زاده هم که سمبل خونسردی در زمان فوتبالش بود، تحت فشار مشکلات صنعت نفت اخراج شد و جالب اینکه به روی سکوها هم نرفت.
در کنار رویش ۲۴ گل در این هفته عدد بالای اخراجی‌ها هم مسئله‌ای است که باید حتماً مورد بررسی قرار گیرد.
