فلاسفه می‌گویند هر تهدیدی در زندگی بشر می‌تواند فرصت هم باشد. تعابیر زیادی از این اصل قابل برداشت است، اینکه از هر اتفاق بد در زندگی می‌توان درس برای رقم زدن اتفاقات مثبت گرفت. اساس ورزش هم که روی برد و باخت استوار است و قهرمانان واقعی همیشه از شکست‌ها درس گرفته و پل لازم برای پیروزی را می‌سازند. یک اتفاق بد و تلخ می‌تواند با یک تحلیل و بررسی درست، سنگ بنای ساختن اتفاقات خوب و مثبت در آینده باشد. پرسپولیس در جام حذفی مقابل آلومینیوم بازی برنده را با مساوی عوض کرد و در ضربات پنالتی از گردونه این رقابت‌ها خارج شد تا به همین راحتی یک جام را از دست بدهد.
جامی که می‌توانست مسیر میانبر برای پرسپولیس و رسیدن به آسیا باشد. جامی که خود پرسپولیس مدافع عنوان قهرمانی‌اش بود و بعد از حذف استقلال در مرحله قبل، قرمزها می‌توانستند با فتح مجدد آن به تنهایی رکورددار افتخاراتش باشند. اما حالا چه باید کرد؟ آیا فقط باید زانوی غم در بغل گرفت و مدام اشک ریخت؟ آیا باید بابت فرصت‌های از دست رفته و اشتباهات افسوس خورد؟ یا اینکه باید دنبال مقصر بگردیم که در این صورت اشتباهی تلخ‌تر از آن شکست را مرتکب شده‌ایم؟
پرسپولیس چه بخواهد و چه نه، در شش بازی باقیمانده این فصل به همین بازیکنان نیاز دارد! پس تخریب روحیه آنها به قیمت اتفاق تلخ بعدی تمام خواهد شد. ضمن اینکه اسم بردن از دانیال اسماعیلی فر یا وحید امیری به عنوان کسانی که پنالتی را از دست داده‌اند، آسان‌ترین روش برای فرار کردن از حقیقت است. پرسپولیس در این مسابقه ناکام ماند اما نه به خاطر از دست دادن آن دو ضربه پنالتی بعد از نزدیک به دو ساعت و نیم بازی پرفشار (این بازی در هر چهار نیمه وقت قانونی و اضافه دقایق تلف شده زیادی داشت و بازیکنان حدود ۱۵۰ دقیقه تحت فشار زیاد و ضربان بالا بودند و در چنین شرایطی خیلی ساده ممکن است بازیکن اشتباه کند).
مشکل پرسپولیس جای دیگری بود. مشکل پرسپولیس در هر چهار نیمه این مسابقه در خط دفاعی بود که باعث شد خیلی راحت برتری و گل‌های زده خود در خانه حریف را با اشتباهات پیش پا افتاده و بچه گانه از دست بدهد. جالب‌تر اینکه مشکل پرسپولیس در همان جایی بود که از ابتدای فصل انتظار می‌رفت نقطه قوت این تیم باشد، یعنی قلب خط دفاعی که پرسپولیس در شروع این فصل ۳ ملی پوش داشت و تازه یک ملی پوش دیگر را هم جواب کرد! پرسپولیس فصل قبل با مرتضی پورعلی گنجی و گولسیانی فاتح سه جام فوتبال ایران شد. هر دو بازیکن به نشانه درخشش به تیم‌های ملی کشورشان دعوت شدند و ستاره گرجستانی همزمان با دفاع در گلزنی هم به تیمش کمک بسیاری کرد.
در تابستان زوج ثابت خط دفاعی تیم ملی یعنی کنعانی زادگان و خلیل‌زاده به لیگ برتر برگشتند و هر دو می‌خواستند دوباره در پرسپولیس همبازی باشند. کنعانی زادگان برگشت اما به هر دلیل و به هر شکل، خلیل‌زاده راهی تبریز شد. پرسپولیس در قلب دفاع فرشاد فرجی و علی نعمتی را هم داشت و به ظاهر هیچ کمبودی در این منطقه نبود. اما در عمل ببینید که این فصل قرمزها چقدر از ناحیه قلب دفاع ضربه خوردند. پورعلی گنجی که مصدوم شد و رفت، ستاره گرجستانی هم بازی‌های زیادی را در هفته‌های اخیر به دلیل مصدومیت از دست داده و کنعانی زادگان هم که هم اسیر حواشی و هم محرومیت شد تا در غیاب او پرسپولیس لطمه بخورد. به همه این‌ها اضافه کنید ضعف سمت راست خط دفاعی که در تمام دو فصل اخیر پاشنه آشیل قرمزها بوده و حتی با اوج‌گیری سمت چپ هم مشکل قرمزها در سمت راست حل نشد که نشد! حالا برای اثبات ضعف این بازیکنان نگاهی به چهار گل آلومینیوم در این مسابقه بیندازید:
پرسپولیس در همان نیم ساعت اول بازی در اراک با دو گل از میهمان خود پیش افتاد. در نیمه دوم به حفظ نتیجه پرداخت و تا دقیقه ۸۵ برنده بازی بود. در این دقیقه گل اول را خورد، در دقیقه پنجم وقت‌های تلف شده بازی گل دوم را دریافت کرد تا بازی به همین راحتی به وقت‌های اضافه برود. هر دو گل آلومینیوم در وقت قانونی مسابقه با پای راست و به یک شکل مشابه به ثبت رسید. نفوذ از قلب خط دفاعی، عدم پوشش مناسب دفاع کناری و عدم یارگیری با بازیکنی که ضربه نهایی را می‌زند. توپ برای ثانیه‌های متوالی در محوطه جریمه پرسپولیس است و هیچ مدافعی به سمت آن حمله نمی‌کند، بازیکن گلزن بدون هیچ مزاحم و مانعی بدن می‌گذارد، تصمیم می‌گیرد، تمرکز می‌کند، نشانه گیری می‌کند و ضربه می‌زند و در تمام این لحظات خبری از هیچ مدافعی نیست!
سپس در نیمه اول وقت‌های اضافه دوباره پرسپولیس دو گل می‌زند اما در دقیقه ۱۱۲ آلومینیوم با زدن یک گل احیا شده و به بازی برمی‌گردد. روی این گل هنگام ارسال ضربه کرنر هیچکس به فکر یارگیری از بازیکنان سرزن میزبان نیست، آنها که اتفاقاً در این فصل گل‌های زیادی را به همین شکل وارد دروازه رقبای مختلف کردند و به وضوح مشخص است که در این کار تمرین و تخصص دارند. دروازه‌بان هم که جوان است و از دروازه بیرون نمی‌آید، دفاع کجا بود؟ در صحنه گل چهارم هم که دوباره همه چیز عین برداشت‌های متوالی یک فیلم سینمایی تکرار می‌شود! سلسله اشتباهات مدافعان و ضربه بازیکن آلومینیوم، سوت پایان و رفتن سرنوشت به ضربات پنالتی، جایی که به خاطر همین اشتباهات پرسپولیس مشخص بود شرایط به نفع میزبان است و در نهایت هم همینطور شد.
حالا پرسپولیس جام حذفی را از دست داده اما این خیلی مهم است که از این شکست درس بگیرد و این نقاط ضعف را ترمیم و از الان به فکر ۶ بازی باقیمانده لیگ باشد. دیدیم که در کنفرانس بعد از بازی هم مربی برزیلی دقیقاً دست روی همین مسئله گذاشت تا ثابت کند به خوبی نقطه ضعف تیمش را دیده و دیگر کسی نمی‌تواند ادعا کند از مشکل خبر نداشته است!
