به گزارش خبرورزشی، اگر عضله ران پای چپ همچنان بهبود پیدا کند، اگر حتی یک درصد احتمال وجود داشته باشد که بدون ریسک پارگی وارد زمین شود، «ال‌تورو» آماده است تصمیمش را اعلام کند: «می‌خواهم امتحان کنم».
برای لائوتارو مارتینز، با روحیه جنگجو و شخصیت سرسخت لاتین، طبیعی است که نخواهد فرصت حضور در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان را از دست بدهد؛ او تا این‌جای فصل در تمام ۵۳ بازی اینتر حضور داشته و حالا نمی‌خواهد مهم‌ترین آن‌ها را از دست بدهد.
تا همین دیروز، تحقق این خواسته بعید به‌نظر می‌رسید؛ اما با حضور لائوتارو در بیمارستان اومانیتاس روززانو، ۳۶ ساعت پس از مصدومیت، شرایط تغییر کرد. آزمایش‌های پزشکی جرقه‌ای از امید روشن کردند: هنوز گرمای التهاب وجود دارد، اما خبری از پارگی نیست.
نتایج اولیه MRI نشان داد که آسیب، صرفاً یک کشیدگی عضله همسترینگ است؛ نه آن‌قدر شدید که رؤیای او را نابود کند. معمولاً این نوع آسیب‌ها در بازه ۵ تا ۷ روز قابل کنترل‌اند.
پنجره امید
تنها چهار روز تا دیدار برگشت با بارسلونا باقی مانده و این زمان، ریکاوری را سخت می‌کند. برای مقایسه، تورام برای درمان کشیدگی عضله نزدیک‌کننده‌اش پیش از بازی با بایرن، بیش از ده روز فرصت داشت؛ با اینکه نوع آسیب متفاوت بود، اما آن زمان کادر پزشکی فرصت کافی برای آماده‌سازی آرام داشت. حالا برای لائوتارو، این فرصت اندک‌تر است. با این حال، پنجره‌ای نیمه‌باز مانده؛ چیزی که پیش از بازی در مونتجویچ، هیچ‌کس تصورش را نمی‌کرد.
در کنار همه صحنه‌های ماندگار دیدار رفت، واکنش دراماتیک لائوتارو نیز برجسته بود: چهره‌ای سرد، نگاهی دردناک به نیمکت، اشک‌هایی پنهان‌شده، تلاشی برای ادامه تا جایی که دیگر نمی‌شد. جایش را طارمی گرفت؛ بازیکنی که حالا محتمل‌ترین گزینه برای همراهی تورام در بازی سه‌شنبه است. اما از همان لحظه تعویض، ذهن لائوتارو تنها یک چیز را می‌خواست: برگشتن، به هر قیمتی. شاید دیگر هیچ‌گاه چنین فرصتی در دوران حرفه‌ای‌اش تکرار نشود.
وضعیت پاوارد
میزان گسترش این شعله امید بستگی به ساعات آینده دارد. باشگاه در بیانیه‌اش گفته که «وضعیت بازیکن روزبه‌روز بررسی می‌شود» – عبارتی که همچنان دریچه امید را باز نگه می‌دارد. فردا روز مهمی‌ست: اگر لائوتارو بتواند دوشنبه، یک روز مانده به بازی، در تمرینات گروهی حاضر شود، تردیدها کمتر خواهد شد. در غیر این‌صورت، احتمال حضورش روی نیمکت به‌عنوان تعویضی در دقایق پایانی مطرح است. حتی در این نقش نیز می‌تواند بُعدی متفاوت به بازی بدهد.
لائوتارو فقط رهبر فنی نیست؛ او از نظر روحی نیز الهام‌بخش تیم است. حضورش، حتی از کنار زمین، می‌تواند انرژی مثبت به بازیکنان منتقل کند؛ انرژی‌ای که شاید برای متوقف‌کردن تهدید لامین یامال و عبور از بارسلونا حیاتی باشد. بازگشت احتمالی او نه معجزه است، نه ریسک بزرگ، بلکه نوعی ریکاوری فوق‌العاده سریع از یک آسیب نسبتاً کنترل‌شده خواهد بود. اینتر، با تمام وجود، به همین احتمال چنگ زده است.
در همین حال، خوش‌بینی درباره بنجامین پاوارد هم رو به افزایش است. او در دیدار با ورونا غایب است، اما شانس خوبی برای بازگشت در بازی با بارسا دارد – البته به‌شرطی که حداقل یک جلسه تمرین کامل را پشت سر بگذارد.